Ways of being, On Body Awareness

Beatrice von Bormann is conservator 1860-1960 bij het Stedelijk Museum Amsterdam en stelde de tentoonstelling Maria Lassnig – Ways of Being samen. Ook bereidt zij een tentoonstelling voor over de Duitse expressionisten Emil Nolde en Ernst Ludwig Kirchner en hun specifieke relatie met ethnografica, vanuit een postkoloniaal gezichtspunt. Deze tentoonstelling ontstaat in samenwerking met het Statens Museum in Kopenhagen. Von Bormann was sinds 2014 werkzaam als Hoofd Collecties en conservator bij het Museum der Moderne Salzburg en heeft daar onder meer de tentoonstellingen Charlotte Salomon – Leben? oder Theater? en Affichomanie. Toulouse-Lautrec und das Plakat um 1900 gemaakt. Daarvoor was zij als freelance conservator onder meer verantwoordelijk voor de tentoonstellingen Oskar Kokoschka – Humanist und Rebell voor Museum Boijmans Van Beuningen, die daarna doorreisde naar Kunstmuseum Wolfsburg, Dix/Beckmann: Mythos Welt voor de Städtische Kunsthalle Mannheim en de Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung in München. Bij de Universiteit van Amsterdam was zij van 2002-2010 betrokken als gastonderzoeker.

Ashley Hans Scheirl werd geboren in 1956 in Salzburg, Oostenrijk. 1975-1980 studeerde hij_zij aan de Academie voor Schone Kunsten in Wenen. Tussen 1979 en 1996 produceerde Ashley ongeveer 50 korte films. Ashley Hans - voorheen 'Angela' - werd bekend om zijn_haar speelfilm ‘Dandy Dust’ (1998), die de normen van seksualiteit en genderidentiteit en film als medium radicaal uitdaagt. Scheirl woonde 16 jaar in Londen waar hij deel uitmaakte van een internationale scène van queer en transgender artiesten. In 2003 rondde hij een post-graduate M.A. af aan het Central Saint Martins College of Art & Design London, met een focus op painting_installations. Sinds 2006 is Scheirl hoogleraar 'Contextual Painting' aan de Academie voor Schone Kunsten Wenen. Scheirl was onderdeel van documenta 14 in 2017, met werk in zowel Athene als Kassel.

Chantelle de Nobrega werkt bij Mama Cash, een internationaal fonds dat feministisch activisme financiert. Chantelle richt zich binnen haar onderzoek op feminisme, ethiek, lichaamspolitiek en de geschiedenis van ideeën. 

Sekai Makoni is een workshopleider, trainer, podcasthost en onderzoeker. Binnen haar werk focust zij zich op ‘blackness’, koloniale geschiedenis, feminisme, geloof, emotie en zang. Sekai heeft een Zimbabwaanse achtergrond en groeide op in Cambridge en Londen. Ze studeerde aan de University of Birmingham en de London School of Economics. Zeer recent rondde zij haar tweede Masteropleiding af aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Sekai’s grootouders zijn politiek activisten die in de jaren zestig verbannen werden uit Zimbabwe. Zodoende is activisme en de manier waarop activisme kan bijdragen aan het herkennen van een trauma en het bevorderen van zelfzorg een belangrijk onderdeel van haar werk.
Met de podcast Between Ourselves, geeft ze de stemmen van zwarte vrouwen de ruimte om te spreken over onderwerpen als Black Europe, Zimbabwaanse vrouwen in de diaspora en gemengde identiteiten. Momenteel onderzoekt Sekai zwarte kerk- en geloofsrituelen die pro-queer zijn, en hoe je kunt spreken over spiritualiteit in de kunstwereld en binnen het academische veld.

Schrijver, dichter en performer Rachel Rumai Diaz is een ‘autochtone buitenlander’ die veel landen als haar thuis ziet. Met haar woorden en optredens schildert ze mentale afbeeldingen en ze gebruikt de wereld als canvas. Rachel spreekt vloeiend Engels, Spaans, Nederlands en Spanglish en verweeft deze talen om poëzie te creëren die verbeeldingskracht, emoties en begrip teweegbrengt. Rachel is gepassioneerd over gelijkheid en het delen van niet-vertelde verhalen van de mensen om haar heen. Als storyteller is het haar doel om een brug te slaan tussen kunst en activisme om een artivisme te creëren dat onderwerpen als feminisme, postkolonialisme, identiteit en diversiteit aan de kaak stelt.
Rachel is medeoprichter van de opkomende kunstgemeenschap 'De Vrouwenkamer', die een platform biedt aan vrouwelijke creatieven en nodigt kunstenaars en het publiek uit voor open discussies over onderwerpen als seksisme, ongelijkheid en feminisme.
Rachel is ook medeoprichter van 'La Raza', een collectief opgericht door Latinx vrouwelijke creatieven in Nederland, dat zich bezighoudt met het verenigen van de Latinx-community.

Mounir Samuel werd een van de beroemdste jonge commentatoren op tv en radio in Nederland tijdens de Egyptische opstand tegen president Hosni Mubarak in 2011, en later opnieuw tijdens de opstanden van 2012 en 2013. Hij schreef meer dan een dozijn boeken; zowel fictie en poëzie als non-fictie. Hij publiceert regelmatig artikelen en longreads in bijna alle Nederlandse kwaliteitskranten over een breed scala aan onderwerpen.
Zijn publieke coming-out als gender-queer transgender-persoon in 2015 leidde tot massale publieke reacties. Mounir’s eerste grote theatervoorstelling "En toen schiep God Mounir" is onlangs in première gegaan. In deze voorstelling deconstrueert hij vele identiteiten en roept hij op tot de creatie van een nieuwe Adam – die zowel vrouwelijk als mannelijk is en echt in harmonie leeft met het goddelijke en diens schepping.