Unravel symposium

Miguel A. López (Lima, 1983) is schrijver en curator. In zijn praktijk richt hij zich op de rol van kunst in de politiek en het openbare leven, collectief werk en samenwerkingsdynamiek, en queer en feministische herschrijvingen van de geschiedenis. Hij is co-curator voor de 2024 editie van de Toronto Biennial of Art. Van 2015 tot 2020 werkte hij als hoofdcurator en later mededirecteur bij TEOR/éTica, Costa Rica.

Mercedes Azpilicueta is een beeldend en performance kunstenaar uit Buenos Aires die woont en werkt in Amsterdam. Haar artistieke praktijk verzamelt verschillende personages uit het verleden en het heden die het kwetsbare of collectieve lichaam aanspreken vanuit een decoloniaal feministisch perspectief. In vloeiende, associatieve verbindingen gaat ze rigide verhalen uit de geschiedenis tegen in een poging deze te ontmantelen en ruimte te maken voor affectieve en dissidente stemmen. 

Antonio Jose Guzman (Panama City, Panama, 1971) houdt zich bezig met audiovisuele vertellingen door middel van multidisciplinaire textielinstallaties, experimentele rituelen en performances, en is betrokken bij andere projecten met betrekking tot genetica, dekolonisatie, postkoloniale geschiedenis en de Afrikaanse diaspora. In zijn pan-Afrikaanse werk verkent Guzman de relatie tussen de geschiedenissen van animisme, indigokleurstof, textiel en socioculturele identiteit om migratie aan de orde te stellen en de mechanismen van macht en geweld te onderzoeken die gepaard gaan met de voortdurende confrontaties tussen verschillende perceptuele werelden.  

Iva Jankovic (1979, Ruma, Servië) zet ideeën om in performances, installaties en unieke kledingstukken. Ze combineert haar achtergrond in traditionele beeldende kunst met ambachtelijke technieken en haar duurzame praktijk dient als platform voor artistiek onderzoek naar het gebruik van patronen en symbolen over de hele wereld. Door interculturele symbolen te deconstrueren en ze naar een lokale omgeving te brengen, pleit ze voor duurzaamheid als een route naar dekolonisatie

Ibrahim Mahama (Tamale, Ghana, 1987) gebruikt strategieën van reclamatie en assemblage om werken te maken met gevonden materialen die zich bezighouden met geschiedenissen van crisis en mislukking. Gemeenschap staat centraal in zijn werk en zijn grootschalige werk wordt vaak in samenwerking met anderen gemaakt. Mahama wikkelt vaak historische architectuur in stof, waarbij hij momenten van kruisbestuiving en spanning tussen de locatie van het werk en West-Afrika onderzoekt. Naast kunstenaar is Mahama curator en educator, en hij zet zich in voor het creëren van mogelijkheden voor creativiteit in Ghana. Sinds 2019 heeft hij drie educatieve ruimtes in het land geopend, waaronder het Savannah Centre for Contemporary Art (SCCA), een door kunstenaars gerunde projectruimte; Red Clay, zijn studio met onderzoeksfaciliteiten en een residentieprogramma; en een niet meer gebruikte silo die hij heeft omgebouwd tot een cultureel centrum.