Tentoonstelling — 23 mrt 2019 t/m 26 jan 2020

Hybride sculptuur toont hoezeer de beeldhouwkunst is veranderd sinds 1990. De tentoonstelling laat dat zien aan de hand van ruim twintig, veelal monumentale werken uit de collectie.

  • Thomas Hirschhorn, ‘Neighbours’, 2002. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Thomas Hirschhorn, ‘Neighbours’, 2002. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • Magali Reus, ‘Arbroath Smokie’, 2016. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Magali Reus, ‘Arbroath Smokie’, 2016. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • Cosima von Bonin, ‘Markus und Blinky’, 2000. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Cosima von Bonin, ‘Markus und Blinky’, 2000. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • Jessica Stockholder, ‘Coupling’, 1998. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Jessica Stockholder, ‘Coupling’, 1998. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • Marc Bijl, ‘Suicide Machine’, 2003. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Marc Bijl, ‘Suicide Machine’, 2003. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • KAYA, ‘S is for Secret Life (Chamberbag Banana Roll)’, 2014-2016. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    KAYA, ‘S is for Secret Life (Chamberbag Banana Roll)’, 2014-2016. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
  • Voor: Jeff Koons, ‘Mound of Flowers’, 1991. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Achtergrond: John Knight ‘Autotypes, A Work in Situ’, 2011. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam . Foto: Peter Tijhuis
    Voor: Jeff Koons, ‘Mound of Flowers’, 1991. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Achtergrond: John Knight ‘Autotypes, A Work in Situ’, 2011. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam . Foto: Peter Tijhuis
  • Keith Edmier, ‘Cycas Orogeny’, 2003-2004. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis
    Keith Edmier, ‘Cycas Orogeny’, 2003-2004. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam. Foto: Peter Tijhuis

Vermenging van media

De titel Hybride sculptuur verwijst naar het feit dat bijna geen van de werken eruit ziet als een beeldhouwwerk in de klassieke zin: de kunstenaars werken op het snijvlak van sculptuur en schilderkunst, performance, videokunst en design. Een aantal van de werken is nog niet eerder getoond in het Stedelijk. De kunstenaars in Hybride sculptuur streven niet naar een ‘pure’ beeldhouwkunst die alleen gericht is op de klassieke eigenschappen van de sculptuur, zoals volume en ruimte. Zij zoeken juist de vermenging met andere media op en eigenen zich onder andere voorwerpen toe uit de popcultuur en het alledaagse leven en transformeren die door ze te veranderen in maat, kleur of materiaal.

Wat deze aankopen en schenkingen van de afgelopen dertig jaar laten zien, is dat hedendaagse kunstenaars de beeldhouwkunst met een enorme vrijheid tegemoet treden en voortdurend de grenzen van het medium aftasten en oprekken. Zij hebben het domein van de beeldhouwkunst ingrijpend veranderd, en we zijn er trots op dat we dit gebaseerd op onze eigen collectie kunnen laten zien.

— Leontine Coelewij, conservator hedendaagse kunst en samensteller van de tentoonstelling:

Zo bestaat de Suicide Machine (2003) van Marc Bijl uit een motor met de tekst ‘Ready to Crash and Burn’, is het werk van Cerith Wyn Evans een in witte neon uitgevoerde tekst, dat van John Knight een installatie met porseleinen borden en is het werk van Dorothy Akpene Amenuke een wandvullend textiel werk. De installatie van Jimmy Robert bevat overblijfselen van een eerder uitgevoerde performance, met onder meer een negentiende-eeuws met bladgoud bedekt kamerscherm dat fungeerde als decor, podium en scheidingswand, en spiegels die door de kunstenaar tijdens de performance werden gedragen. In Abroath Smokie (2016) creëert Magali Reus met stof- en leerverwerkingsmaterialen sculpturale vormen die weliswaar niet direct verwijzen naar bestaande objecten, maar toch associaties oproepen met zadels, motoren en dekens. De serie Schauspieler van Isa Genzken bestaat uit extravagant geklede etalagepoppen in theatrale poses en setting. Deze door haar genoemde ‘urban cowboys’ en ‘aliens’ lijken personages uit een futuristische film te zijn. Genzken putte voor deze serie uit haar eigen garderobe en verkent met de ‘Schauspieler’ zowel de limieten van het zelfportret en de grens tussen privé identiteit en publiek imago.

Hybride sculptuur bevat werk van:
Dorothy Akpene Amenuke (GH, 1968), Marc Bijl (NL, 1970), Rob Birza (NL, 1962), Rosella Biscotti (IT, 1978), Cosima von Bonin (KE, 1962), Paul Chan (VS, 1973), KAYA (Kerstin Brätsch (DE, 1979) en Debo Eilers (US, 1974)), Keith Edmier (US, 1967), Isa Genzken (DE, 1948), Thomas Hirschhorn (CH, 1957), John Knight (US, 1945), Jeff Koons (US, 1955), Louise Lawler (US, 1947), Helen Marten (GB, 1985), Magali Reus (NL, 1981), Jimmy Robert (FR, 1975), Jessica Stockholder (US, 1959), Cerith Wyn Evans (GB, 1958)

Stedelijk TURNS

Deze presentatie is onderdeel van STEDELIJK TURNS, waarin de collectie van het museum het uitgangspunt is en op een andere manier wordt benaderd en geïnterpreteerd. 

Audiotour

Bij deze tentoonstelling is een audiotour beschikbaar, waarin Stedelijk-conservator hedendaagse kunst Leontine Coelewij de bezoeker rondleidt langs diverse kunstwerken. De audiotour (NL en ENG) is gratis beschikbaar in het museum en op deze pagina online te beluisteren.

om deze content te zien.