guido van der werve - nummer veertien, home

Het Stedelijk Museum Amsterdam presenteert van 25 januari t/m 28 april 2013 het ambitieuze nieuwe videowerk van de Nederlandse kunstenaar Guido van der Werve (1977). 

LET OP: De film start ieder heel uur. Duur: 54 minuten.

In Nummer veertien, home (2012) worden meerdere verhalen met elkaar vervlochten: een poëtische verbeelding van Van der Werve’s jeugdherinneringen aan zijn ouderlijk huis in Papendrecht, het leven van zijn jeugdheld Alexander de Grote en een verslag van een nauwelijks voorstelbare atletische prestatie: een triatlon van ruim 1500 kilometer. De kunstenaar zwemt, fietst en rent van de Heiligkruiskerk in Warschau naar de begraafplaats Père Lachaise in Parijs en overbrugt hiermee de afstand tussen het officiële graf van de componist Frédéric Chopin en diens hart, dat na zijn dood door zijn zus naar Polen werd gesmokkeld om in zijn geboortegrond te worden begraven. De muziek van Chopin is vanaf zijn jeugd een belangrijke inspiratiebron voor Van der Werve.

De film toont de prachtige landschappen waarin de kunstenaar de triatlon aflegt en de historische locaties waarlangs Alexander de Grote zijn epische veldtocht voerde om nooit meer huiswaarts te keren. Deze werelden staan in sterk contrast met de typische jaren zestig architectuur van een gemiddelde buitenwijk in Nederland waar Van der Werve opgroeide. In de film vinden juist hier sublieme handelingen plaats.

Van de Werve componeerde zelf de twaalf aktes van het klassieke requiem dat de beelden begeleidt. Op een poëtische manier komen thema’s als ontheemdheid, melancholie en romantisch verlangen aan de orde. De kunstenaar zoekt de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen op. Hiermee onderschrijft hij het Romantische ideaalbeeld van de kunstenaar als held en plaatst hij zich in een traditie van performancekunst waarin door middel van uitputting mentale barrières worden doorbroken.

Guido van der Werve volgde zijn opleiding aan de Rietveld Academie en Rijksakademie in Amsterdam. Hij is internationaal bekend geworden met zijn in volgorde van productie genummerde (video)werken, waarin hij zelf de hoofdrol heeft. Satire en ernst gaan in zijn werk hand in hand. Terugkerende elementen in zijn snel groeiende oeuvre zijn thema’s als melancholie, vervreemding en zelf gecomponeerde klassieke muziek. Van der Werve won meerdere prijzen, waaronder de Charlotte Köhler Award in 2012. Zijn werk bevindt zich in de collectie van onder meer het Stedelijk Museum Amsterdam, De Hallen in Haarlem, Goetz Sammlung, München, het MoMA in New York en het Hirshhorn Museum in Washington.

Funded by:
Mondriaan Foundation & The Dutch Film Fund
with generous contributions by:
Monitor Gallery, Roma
Juliette Jongma, Amsterdam
Marc Foxx, Los Angeles
Luhring Augustine, New York
Fondazione Giuliani per l’Arte Contemporanea, Roma