Tentoonstelling — 20 okt t/m 25 nov 2006

Toegang
Noodzakelijk. Stuur een email naar reservations@stedelijk.nl met uw volledige naam, email-adres, telefoonnummer en de datum waarop het programma plaatsvindt dat u wilt bezoeken.

Het spits in DOCKING STATION wordt afgebeten met twee werken van de in Londen woonachtige Californische kunstenaar Daria Martin (San Francisco, 1973). 

Martin nam haar eerste filmwerk In the Palace (7 minuten) in 2000 op in Los Angeles. Uitgangspunten zijn de kleine kooi-achtige sculptuur The Palace at 4 AM van Alberto Giacometti uit 1933 en bepaalde vormen van avant-garde theater zoals Oskar Schlemmer’s Slat Dance uit 1927.

Martin heeft Giacometti’s sculptuur voor haar film uitvergroot en tot toneelbeeld gemaakt. In de kooistructuur staan een aantal dansers die als in een tableau vivant een reeks verstilde posen aannemen. Camera’s en lampen draaien langzaam om het in een donkere ruimte geplaatste tableau heen, waardoor een hypnotiserend beeld ontstaat: een turbulent vlechtwerk van licht, lichamen en glimmende stalen buizen. Het geluid van regen, gedempt onweer en tsjilpende vogeltjes geven deze echo van de historische avant-garde een melancholieke, in zichzelf gekeerde uitstraling die weer gerelativeerd wordt door de informeel in elkaar geknutselde kostuums en het gedrag van de dansers die op sommige momenten hun theatrale pose verliezen.

Martins meest recente film Wintergarden (13 minuten) werd in 2005 opgenomen in het De La Warr Pavillion, een pas gerestaureerd modernistisch bouwwerk aan de Engelse kust. Wintergarden is veel verhalender dan In the Palace maar kent een vergelijkbare theatrale setting. Ook hier wordt harde, toneelmatige belichting gebruikt en kenmerkt de cameravoering zich door cirkelbewegingen.

De cast van Wintergarden bestaat geheel uit vrouwelijke performers die losjes een verhaal uitbeelden dat gebaseerd is op de Griekse mythe van Persephone, de dochter van Zeus en Demeter die Hades naar het dodenrijk ontvoerde. Door het staal en beton van het spiraalvormige gebouw te contrasteren met de lichamen en bewegingen van de dansers/performers, met de extreme stembuigingen van de Noorse componist/vocaliste Maja Ratkje en met rinkelende Swarovski kristallen creëert Martin een beklemmend visioen van isolement, verleiding en onvoorwaardelijke overgave aan de liefde.

Daria Martin werd genomineerd voor de Beck’s Futures Award (ICA, Londen 2005) en had in 2005 solotentoonstellingen in Kunsthalle, Zürich, The Showroom, Londen en Künstlerhaus Stuttgart. Daria Martin zal in november deelnemen aan een symposium in De Appel in het kader van het project If I Can't Dance, I Don't Want To Be Part Of Your Revolution, Editie # 2: Feminist Legacies And Potentials In Contemporary Art Practice.