Nieuws — 5 mrt 2015

Op uitnodiging van het Stedelijk Museum en het Holland Festival plaatst de Britse kunstenaar Liam Gillick een grote installatie op het Museumplein. Het Stedelijk Museum en het Holland Festival werken jaarlijks samen en kozen in er 2015 voor om voor het eerst een gezichtsbepalend werk in de openbare ruimte pal voor het museum te plaatsen. Aan het werk, getiteld All-Imitate-Act, kan iedere voorbijganger deelnemen: de installatie bestaat uit een reeks panelen, met in ieder paneel een gat waar een gezicht doorheen past. De voorstellingen op de panelen ontleende Gillick aan de grafische collectie van het Stedelijk Museum. Wie zijn gezicht door het gat steekt en zich laat fotograferen wordt zo onderdeel van de geschiedenis en de collectie van het Stedelijk Museum.

Liam Gillick staat bekend om zijn kunst in de publieke ruimte. Zijn werk krijgt door de sociale interactie die het uitlokt voortdurend nieuwe betekenis. In All-Imitate-Act reflecteert hij op de tentoonstelling als vorm. De titel van het werk is gebaseerd op de vertaling van de Griekse oorsprong van het woord ‘pantomime.’ Voor de panelen van All-Imitate-Act gebruikte Gillick onder andere affiches met Malevich-tekeningen erop, maar ook posters van chocolademelk reclames. De figuren op de panelen dragen kostuumontwerpen van kunstenaars en ontwerpers uit het begin van de twintigste eeuw. Gillick verbindt zo de podiumkunsten van het festival met de collectie van het Stedelijk Museum. Bovendien speelt Gillick in op de alom aanwezige selfie-cultuur, doordat bezoekers wel gefotografeerd kunnen worden met hun hoofd door het paneel, maar geen selfies kunnen maken.

Over de kunstenaar

Liam Gillick (1964) volgde zijn opleiding aan Goldsmiths College in Londen en woont en werkt op dit moment in New York. Hij maakt deel uit van de generatie kunstenaars die in de late jaren ’80 van de vorige eeuw de Britse kunst-scene vernieuwde. In de vroege jaren ’90 werkte hij buiten het Verenigd-Koninkrijk samen met een groep kunstenaars en begon hij een serie werken waarin hij zich richtte op systemen van ideologische controle op het snijvlak van ontspanning, werk en leven. Hij legt de disfunctionele aspecten van de modernistische erfenis bloot in werken als McNamara (vanaf 1992), Erasmus is Late & Ibuka! (vanaf 1995), Discussion Island/Big Conference Center (vanaf 1997) en Construction of One (vanaf 2005). Daarnaast maakte hij een aantal korte films, waaronder Margin Time (2012), The Heavenly Lagoon (2013) en Hamilton: A Film by Liam Gillick (2014), waarin hij ingaat op de constructie van de creatieve persoon als cultureel figuur in het licht van het veranderende beeld van de eigentijdse kunstenaar.

Gillicks werk is tijdens documenta en de Biënnales van Venetië en Berlijn getoond. Daarnaast had hij solotentoonstellingen in onder andere het Museum of Contemporary Art in Chicago, het Museum of Modern Art in New York en de Tate in Londen. Werk van Liam Gillick is opgenomen in de collecties van onder meer het Centre Pompidou in Parijs, het Guggenheim Museum, Bilbao en het Museum of Modern Art in New York.

Als criticus van eigentijdse kunst leverde Gillick bijdragen aan Artforum, October, Frieze en e-flux Journal en publiceerde hij een aantal boeken, waaronder een verzamelbundel van zijn kritische beschouwingen. Momenteel legt hij de laatste hand aan een boek over de genealogie van de hedendaagse kunstenaar, getiteld Industry and Intelligence: Contemporary Art Since 1820 (Columbia University Press).

Noot voor de redactie:
Voor meer informatie en beeldmateriaal kunt u contact opnemen met de Press Office van het Stedelijk Museum, 020 - 573 2662 of pressoffice@stedelijk.nl.