Robert Ryman 1930-2019

Robert Ryman, geboren in Nashville, Tennessee (1930), was een van de belangrijkste Amerikaanse schilders van de tweede helft van de vorige eeuw.  Toch had hij geen officiële kunstopleiding gevolgd. Zijn opleiding in de jaren vijftig bestond uit zijn baan als suppoost in het MoMA, New York. Daar ontmoette hij ook Dan Flavin en Soll Lewitt, in die jaren zijn collega’s en later bepalend voor de opkomst van de minimal art. Het werk van Ryman is nauw verwant aan dat van de minimal art. Je kunt de vierkante monochrome schilderijen van Ryman bijvoorbeeld vergelijken met de stalen platen van Carl Andre. Ryman was zelf meer geïnteresseerd in de schilderkunstige aspecten dan andere kunstenaars van die stroming. Hij onderzocht de uiteenlopende mogelijkheden van witte verf op steeds andere dragers; doek, aluminium, papier, plexiglas, etc. Hij noemde zichzelf een ‘realist’ omdat hij niet streefde naar het creëren van illusies, maar alleen wilde werken met de basis elementen van de schilderkunst. Of zoals Rudi Fuchs het ooit formuleerde: "Alle aspecten van een schilderij (drager, formaat, verf, kwast, handschrift, ophanging) dragen bij aan hoe het eruit gaat zien. Dat is het concrete uitgangspunt voor Rymans kunst."

Het Stedelijk Museum had een lange relatie met Ryman. In 1969 nam hij deel aan de baanbrekende tentoonstelling Op Losse Schroeven en in 1974 had hij een solotentoonstelling in het Stedelijk. Het jaar daarop nam hij deel aan de tentoonstelling Fundamentele Schilderkunst, georganiseerd door Stedelijk conservator Rini Dippel. Het Stedelijk Museum bezit veertien werken van Ryman: elf schilderijen en drie werken op papier. De vroegste daarvan is Untitled uit 1960, dat in 1972 werd verworven. Het werk Untitled (1972) is te zien in STEDELIJK BASE, de permanente opstelling van hoogtepunten uit de collectie.