Oud-conservator Dorine Mignot overleden (1944-2018)

Op maandag 9 april 2018 overleed Dorine Mignot. Zij was van 1974 tot en met 2006 conservator in het Stedelijk Museum Amsterdam. Mignot wierp zich al snel na haar aantreden op als pleitbezorger van de videokunst en andere time based arts. Videokunst was in die tijd nog volstrekt niet geaccepteerd binnen de beeldende kunst, zeker niet in de grote musea. In het Stedelijk werd begin jaren zeventig slechts sporadisch video aangekocht en getoond. Pas met de komst van Mignot kreeg het beleid op het terrein van de time based arts werkelijk vorm. Tegen de stroom in legde zij een belangrijke collectie videokunst aan en organiseerde zij diverse spraakmakende tentoonstellingen. Zo bouwde zij gestaag aan de museale emancipatie en reputatie van de nieuwe media.

Tot de eerste videowerken die Mignot het museum binnenbracht behoren de tapes van Bruce Nauman en Vito Acconci. De ontmoeting met de Koreaanse videokunstenaar Nam June Paik in de tweede helft van de jaren zeventig was bepalend voor haar visie over video in relatie tot televisie. En voor de mogelijkheden van ruimtelijke installatie van video in de voor schilder- en beeldhouwkunst ontworpen museumzalen. In 1979 organiseerde Mignot de grote tentoonstelling Nam June Paik – muziek, fluxus, video. Tijdens die tentoonstelling werd het werk TV Buddha (1974) van Paik aangekocht, een buddhabeeld dat in een gesloten circuit via een videocamera voor zijn eigen beeltenis mediteert. Het behoort nu tot de iconische werken uit de collectie van het museum. Belangrijke door Mignot geïnitieerde thematentoonstellingen zijn Het Lumineuze Beeld (1984) en The Arts for Television (1987). Daarnaast realiseerde zij soloprojecten met videopioniers als Dennis Oppenheim, Ger van Elk, Nan Hoover en Gerry Schum. Ook maakte zij tentoonstellingen met Ulay/Marina Abramović, Gary Hill, Bill Viola en Gerald van der Kaap.

In de jaren negentig breidde Mignot haar belangstellingsgebied uit en was zij betrokken bij tentoonstellingen van onder anderen Jeff Koons en Sigmar Polke. Haar laatste tentoonstelling was in het tijdelijke Stedelijk Museum CS: Vito Hannibal Acconci Studio – Word / Action / Architecture. De cirkel was rond: met Acconci had zij al in 1978 de tentoonstelling Headlines & Images gemaakt. Ter gelegenheid van de tentoonstelling schonk de kunstenaar een aantal vroege video’s aan het Stedelijk.

Dorine Mignot heeft een eigenzinnig stempel op het museum gedrukt. De voortrekkersrol die nu aan het Stedelijk wordt toegeschreven als museale vrijplaats voor de nieuwe media, is voor een belangrijk deel aan haar gedreven artistieke optreden te danken. Directie en medewerkers van het Stedelijk Museum zijn haar daarvoor zeer dankbaar.