Jordan Wolfson

Amsterdam, 9 februari 2017 - TRUTH/LOVE is na MANIC/LOVE het tweede deel van de eerste Nederlandse solotentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Jordan Wolfson. TRUTH/LOVE geeft een rijk overzicht van het werk van Wolfson, met twaalf 16mm films en videoanimaties uit de eerste fase van zijn kunstenaarschap, de recente video Animation masks en diverse objecten. Ook is zijn eerste animatronicFemale figure (2014) te zien, een fascinerende maar ook angstaanjagende robotsculptuur, uitgerust met sensoren waarmee het werk interactie aangaat met het publiek.

16 mm films en videoanimaties

In zijn recente videoanimaties maakt Wolfson gebruik van extreem uitlopend beeldmateriaal. Het zijn montages van computerbeelden, traditioneel getekende scènes, foto’s, teksten en andere citaten uit de populaire cultuur die in lagen over elkaar heen bewegen. Met hun plastische figuren lijken Wolfsons recente animatievideo’s een aanloop naar zijn animatronische sculpturen. In Animation Masks (2011), dat in de ‘filmzaal’ te zien is, staat een etnische karikatuur centraal: een uitvergroot cliché van een joods stereotype, gebaseerd op een Google-zoekopdracht met de termen evil jew en Shylock. In de grote zaal is in een totaalinstallatie een groep van twaalf vroege film- en videowerken van Wolfson te zien in combinatie met ruimtelijke objecten. Onder de film- en videowerken bevinden zich de computeranimatie Infinite Melancholy (2003), de 16 mm zwart-wit film I’m sorry but I don’t want to be an emperor… (2005) en de korte film Perfect lover (2007). In veel van dit vroege werk draait het om haperingen, breuken, botsingen en de speling van het lot.

Female figure

In zijn animatronics werken gebruikt Wolfson geavanceerde technieken en computertechnologie, ontwikkeld voor filmproducties en popconcerten, in een verhalende en sculpturale setting. Het werk Female figure is een hybride mens-machine, vormgegeven als een hypergeseksualiseerde blonde popster. Gekleed in een doorschijnende witte outfit staat ze voor een spiegel. Door middel van bewegings- en gezichtsherkenning maakt Female figure indringend contact met bezoekers en volgt ze hun bewegingen. Op een luide soundtrack van pop en techno voert ze geraffineerde danspasjes uit voor de spiegel: een verleidelijk en afstotelijk ballet van kijken en bekeken worden. Haar (mannelijke) stem schreeuwt: ‘My mother is dead, my father is dead, I’m gay, I’d like to be a poet, this is my house’ – een collageachtig soort teksten dat Wolfson ook in zijn animatievideo’s gebruikt

Beleef Female figure en boek een time slot

Female figure is te ervaren in een afzonderlijke ruimte en, voor een optimale interactie met het werk, toegankelijk voor drie personen tegelijk. Een bezoek duurt maximaal 15 minuten. Time slots worden dagelijks uitgegeven in het museum, voor diezelfde dag. Vanaf 10.00 uur is inschrijven mogelijk voor de time slots tot 13.00 uur, en vanaf 13.00 uur voor de time slots tot 17.00 uur. Op vrijdagavond is inschrijven mogelijk vanaf 17.00 uur voor het time slot van 18.00-22.00 uur. Het is niet mogelijk om dit telefonisch, per mail of via de website te doen.

18 februari: Jordan Wolfson: Sculpture and the Surrogate Self

 Speciale middag in nauwe samenwerking met de kunstenaar, met specialisten op het gebied van politieke esthetiek, cognitieve neurowetenschappen, robotica, kunst en kunstgeschiedenis. Zij laten hun gedachten gaan over sculptuur, performance, portret, identiteit en zelfbeschouwing en kijken terug op het eerste deel van deze tentoonstelling.

Catalogus

In het voorjaar van 2018 verschijnt een rijk geïllustreerde publicatie van ca. 200 pagina's, met onder meer een interview met Jordan Wolfson door de samenstellers van de tentoonstelling, Beatrix Ruf en Martijn van Nieuwenhuyzen en een bijdrage van Jack Bankowsky, vormgegeven door Joseph Logan.

Over de kunstenaar

Jordan Wolfson (New York, 1980) werd afgelopen tien jaar bekend om zijn werk in een breed scala aan media, waaronder video, sculptuur, installatie, fotografie en performance. Hij maakt gebruik van beelden uit de reclame, het internet en de technologie-industrie om ambitieuze en raadselachtige verhalen te produceren. Zo creëert hij zijn eigen unieke idioom, dat vaak draait om geanimeerde karakters. Zijn werk was onder meer te zien in het Cleveland Museum of Art in Ohio, S.M.A.K. in Gent, Kunsthalle Wien, REDCAT in Los Angeles, Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo, Italië (2007) en de Kunsthalle Zürich (2004). In 2009 ontving Wolfson de Cartier Award van de Frieze Foundation. Hij woont en werkt in New York.
 
 Klik hier voor het persbericht over deel 1

CREDIT

 ^{De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt met genereuze financiële steun van LUMA Foundation, Fonds 21, VSBfonds, Fundación Almine Y Bernard Ruiz-Picasso Para El Arte, Sadie Coles HQ en David Zwirner.}

^{Speciale dank gaat uit naar de leden van de Jordan Wolfson Exhibition Circle: ProWinko Nederland B.V., Ringier Collection en anonieme begunstigers. De catalogus is mogelijk gemaakt door Joe en Marie Donnelly.}

^{De Stedelijk Contemporary presentaties in 2016 en 2017 worden mede mogelijk gemaakt door Ammodo.}