docking station: t.j. wilcox - a fair tale & garland one

26.01.07 - 4.03.07

Wat hebben Marie-Antoinette, de bulldog van de familie Romanov en de Romeinse Keizer Hadrianus met elkaar te maken?

Het zijn allen personages in de films van de Amerikaanse kunstenaar T.J. Wilcox – een typische verhalenverteller. Wilcox stuurt zijn beeldverhalen via de ondertitels. Meestal is er geen directe of eenduidige verhaallijn, maar creëert hij een open relatie tussen beelden en titels. Hierdoor ontstaat ruimte voor associaties; de verbeelding van de kijker wordt erdoor aan het werk gezet.  

T.J. Wilcox’ geluidloze 16 mm films zijn collages van schokkerig amateurmateriaal, van de televisie geplukte historische beelden, ansichtkaarten, foto’s en animatie. Ze zijn zichtbaar ‘handgemaakt’, soms beeld voor beeld, zonder tussenkomst van een professionele filmcrew. Wilcox schiet zijn materiaal zelf op super 8 film, bewerkt het digitaal en zet het eindresultaat vervolgens terug op 16 mm filmmateriaal. Hij is opgeleid als schilder en dat zie je ook. Hij filmt laag over laag, in korrelige, onscherpe beelden en verbleekte kleuren. Figuren uit de wereldgeschiedenis, personen uit zijn jeugd, celebrities en aristocraten brengt hij samen in een meeslepende filmcompositie van feit, fictie en fantasie. De subjectieve geschiedenis wordt in zijn werk als het ware vermengd met de realiteit van het nieuwsbulletin.  

Docking Station toont twee films van T.J. Wilcox:Garland One (2003), en zijn meest recente werk A Fair Tale (2006). Ze duren respectievelijk vijf en acht minuten.  

Garland One is een film uit een zesdelige reeks. Persoonlijke herinneringen en naar de eigen hand gezette verhalen rond historische figuren worden hierin losjes, als in een guirlande aan elkaar geregen. In Garland One zien we eerst beverige, hand-held camera beelden van schemerige landschappen en snapshots uit het familiealbum: een elegie voor de overleden stiefmoeder van de kunstenaar. Dit wordt gevolgd door het verhaal van de afslachting van de Romanovs, de laatste Russische tsarenfamilie, een mengsel van historische foto’s en al dan niet geënsceneerde, documentaire beelden. De film eindigt met de bizarre animatie fraise des bois. Hierin bewaken kleine figuurtjes een aardbeienplant, die op het laatst haar rode vruchten toont.

De titel A Fair Tale is een zinspeling op ‘fairy tale’ (sprookje) en betekent letterlijk: een kermisverhaal. Hierin verhaalt de kunstenaar over een uitstapje naar een dorpskermis met zijn ouders en hun ‘hippievrienden’ in 1972. De dan zevenjarige verteller is overweldigd door de attracties: het reuzenrad, de varkensrace, en de regendans door ‘Native Americans’. Middenin de voorstelling landt onverwacht een parachutespringer op de kermis. Reusachtige banen parachutestof dalen op de toeschouwers neer. De jongen raakt in paniek als hij een weg naar buiten probeert te vinden. Voordat het tot een ongeluk komt, wordt hij met een beheerste greep uit de opbollende stof getild – de heldhaftige redder van de jongen is niemand minder dan de Indianenhoofdman. 

T.J. Wilcox werd geboren in 1965 in Seattle. Hij woont en werkt in New York. Sinds 1996 heeft hij een bescheiden oeuvre van ongeveer vijftien filmwerken opgebouwd. Wilcox wordt beschouwd als een zogenaamde kunstenaars-kunstenaar: onbekend bij een groot publiek, maar hoog gewaardeerd door een kleine groep insiders. Niettemin was zijn werk, vaak in de vorm vanscreenings, ook in grote kunstinstellingen te zien, waaronder ICA Londen, Museum of Modern Art in New York, Museum Ludwig, Keulen, en Tate Modern, Londen. Het Britse tijdschrift After Allwijdde in 2005 een special aan zijn werk. In datzelfde jaar werd de Garlands-serie door het Amerikaanse tijdschrift Artforum uitgeroepen tot ‘het beste van 2005’. In 2006 verscheen een kloeke monografie bij de Zwitserse uitgever JRP/Ringier.  

Docking Station

Docking Station is de nieuwe projectruimte van het Stedelijk Museum CS. In snel wisselende presentaties wordt jong internationaal talent onder de aandacht gebracht. In 2007 zijn presentaties te verwachten van o.a. Ryan Gander, Enrico David, Mario Garcia Torres, Melvin Moti en Florian Pumhösl.