Nieuws — 15 dec 2012

Blog: Menno Dudok van Heel

stedelijk | performance - “Pansy Metal/Clovered Hoof” (1989)


I am the one, Orgasmatron, the outstretched grasping hand
My image is of agony, my servants rape the land

De uitgestrekte grijpende hand van Mike Kelley (1954-2012) beroert sinds gisteren de volledige nieuwbouw van het museum. Het NRC Handelsblad kopte 15 december: ‘Overzicht Mike Kelley verbrijzelt en loutert’. Deze omschrijving geldt voor de tentoonstelling in het algemeen en voor Kelley’s kunstenaarspraktijk in het bijzonder. Het was waardevol om de performance ondanks zijn recente overlijden toch nog deel uit te laten maken van de tentoonstelling.

De eerste en tevens enige uitvoering van Pansy Metal/Clovered Hoof was in 1989. Anita Pace, die veelvuldig met Mike Kelley heeft samengewerkt, nam de choreografie tijdens de opening van MIKE KELLEY opnieuw op zich. Samen met de dansers Eilit Marom, Evelyne Rossie, Miguel do Vale en Niels Weijer heeft zij 24 jaar na de eerste uitvoering deze performance nieuw leven ingeblazen. Het publiek werd verrast met een overweldigend visueel spektakel. De dansers gehuld in zijden banieren stampten als gehypnotiseerde ‘dienaren’ door het auditorium, begeleid door het duistere “Orgasmatron” van de Britse heavymetalband Motörhead.

Obsequious and arrogant, clandestine and vain
Two thousand years of misery, of torture in my name

De lege blik in de ogen van de performers, de rauwe afwerking van het podium en de stampende voeten op de houten planken contrasteerden met het strak afgewerkte auditorium. Een van de aanwezigen noemde deze museale setting vervreemdend. Het auditorium van het Stedelijk geeft een ander gevoel dan de originele uitvoering die te zien is op YouTube. In combinatie met de tentoonstelling bood Pansy Metal/Clovered Hoof een nieuwe blik op dit werk als onderdeel van Kelley’s veelzijdige oeuvre.

Hypocrisy made paramount, paranoia the law
My name is called religion, sadistic, sacred whore.

Niets is heilig; alles staat ter discussie. Het eerste couplet van “Orgasmatron” geeft een onmiskenbaar beeld van de rauwe, onconventionele kunstpraktijk van Mike Kelley. Hij uitte zijn kritiek niet direct op religie, politiek of de kunstwereld maar verpakte de boodschap vaak op onconventionele en humoristische wijze. In de serie van tien banieren waarvan er acht voor deze performance zijn gebruikt is dit te zien. Verschillende iconische afbeeldingen representeren de wereld van Mike Kelley: een wereld van controverse, seksualiteit en rebellie.

De tentoonstelling MIKE KELLEY (waar ook registraties van verschillende performances worden getoond) is nog te zien tot 1 april 2013.