Why Is Everybody Being So Nice: The Power Nap

Met trots presenteren het Stedelijk Museum Amsterdam en De Appel Curatorial Programme Why is Everybody Being So Nice: The Power Nap. Dit event is het laatste event in een reeks die werd georganiseerd door De Appel Curatorial Programme en viert de lancering van een online publicatie met een begeleidend programma van performances, lezingen en een gezamenlijk dutje in het auditorium van het museum. Neem je eigen kussen en deken mee!

Why Is Everybody Being So Nice (april - juni 2017) is een project bestaande uit een online publicatie en publieksprogramma op verschillende locaties in Amsterdam, dat de gedrags- en morele codes in de kunstwereld onder de loep neemt. Tijdens het project wordt gekeken naar het grijze gebied tussen ethiek en etiquette en wordt de kunstwereld onderzocht als een snel groeiende sector binnen de post-industriële kenniseconomie. Vanuit een brede visie wil het programma zicht krijgen op en denken over algemenere kwesties rond arbeidsonzekerheid binnen het kunstenveld. Het project is onder andere geinspireerd door een essay van Martha Rosler over dit onderwerp waarin zij stelt dat aardig zijn (niceness) wordt ingezet om, in neoliberale termen, te voldoen aan een vraag naar de constructie, presentatie, en een voortdurende onderhouding van een onderhandelend zelf-zijn (speaks to a demand, in neoliberal terms, for the wholesale invention, performance, and perpetual grooming of a transactional self).

Het eerste deel van het project vond in april in De Appel plaats en had de vorm van een vierdaags programma met discussies, workshops, filmvertoningen en performances. Het evenement werd afgesloten met een gezamenlijke overnachting, The Night of Exhaustion and Exuberance, waarmee het gezamenlijk slapen werd geactiveerd tot een daad van verzet en een toe-eigening van tijd en ruimte. Why Is Everybody Being So Nice wordt vervolgd en afgesloten met The Power Nap, een gezamenlijke dutje in het auditorium van het Stedelijk Museum.

PROGRAMMA

15:00                Introductie | De Appel Curatorial Programme 2016-17
15:15 – 17:30    Start programma met:
Dreaming is the new eating | lezing door Vera Mey
Fangless | performance door Larisa David met Raluca Croitoru
The Comfort of Things | performance door Johannes Büttner & Benedikte Bjerre in samenwerking met Helge Peters
What a wicked game you play - to make me feel this way! | lezing door Rabea Ridlhammer Transactional Self (Archive Version) | performance door Anastasia Shin
Uninvited and Disenchanted come to Town: A Modern-day Fable | lezing door Nat Muller Bekijken van de online publicatie
17.30                Einde programma

PARALLEL WORKSHOP PROGRAMMA

Positive Tension (on curating)
Datum: 18 juni 2017
Tijd: 12:00 tot 17:00
Locatie: Verzamelen bij de informatie balie in het entrée gebied van het Stedelijk Museum
Reserveren: cpdeappel@gmail.com

Als onderdeel van het programma Why Is Everybody Being So Nice:The Power Nap, geeft het kunstenaars collectief Apparatus 22 de performance-workshop Positive Tension (on curating). De performatieve workshop is een feestelijke aangelegenheid met een twist.  De benodigdheden voor dit feest zijn te vinden in de Positive Tension (curating kit), een bruine papieren zak met daarin meer dan 100vragen over het curatorschap en de relatie tot publiek, kunstenaars, instellingen, nalatenschappen, ethiek, nieuwe manieren van werken in de kunstwereld, de toekomst enzovoorts. De combinatie van zowel serieuze vragen als speelse aanwijzingen zal dit werk/feest  veranderen in een marathon van kritisch denken.

Voor deze performance-workshop is een gelimiteerd aantal van 20 plaatsen beschikbaar. Curatoren, kunstenaars, studenten  kunstgeschiedenis of curatoren in opleiding zijn ideale deelnemers. Vragen en RSVP’s kunnen gemaild worden naar cpdeappel@gmail.com vóór vrijdag 16 juni. Deelnemers hebben vrij toegang tot het programma van Why Is Everybody Being So Nice: The Power Nap. Meer informatie over het programma en kaarten kunt u hier vinden.

MEER OVER DE APPEL CURATORIAL PROGRAMME

De Appel Curatorial Programme is een educatief platform waar onderzoek wordt verricht naar alternatieve vormen van tentoonstellingen-maken en curatorschap. Sinds de start in 1994 brengt het programma tien maanden lang zes opkomende curatoren bijeen, elk met een andere academisch achtergrond en werkervaring. Samen ontwikkelen zij een project in het kader van het recentelijk gekozen thema van De Appel: modes of de-universalization (vormen van ont-generalisering). De deelnemers van De Appel Curatorial Programme organiseren elk jaar in samenwerking met het Stedelijk Museum een event, elk jaar in een vorm die aansluit bij hun project.

MEER OVER DE SPREKERS / PERFORMERS 

Apparatus 22 is een transdisciplinaire kunstenaarscollectief opgericht in 2011 door huidige leden Erika Olea, Maria Farcas, Dragos Olea en Ioana Nemes (1979 - 2011) in Boekarest. Vanaf 2015 zijn ze werkzaam in Boekarest en Brussel.  Zij beschouwen zichzelf als een collectief van dromers, onderzoekers, poëtische activisten en (gefaalde) futurologen die geïnteresseerd zijn in de ingewikkelde verbindingen tussen economie, politiek, gender studies, sociale bewegingen, religie en mode. Een recentelijk onderwerp die in hun praktijk is verschenen is SUPRAINFINIT universum: een wereldmakende poging om het idee van hoop als navigatiemiddel voor het heden en de toekomst te gebruiken. Binnen de diversiteit van hun werk wordt realiteit met fictie gemengd waarbij kennis en ervaring wordt gehaald uit design, sociologie, literatuur en economie. Het collectief uit zich ook via performances in de publieke ruimte, privé-interventies  en andere hybride vormen. 

Benedikte Bjerre (1987 Kopenhagen, Meisterschüler prof. Fischli, HfBK Städelschule ’15, BFA Sociologie, Universiteit van Kopenhagen ’09) is een beeldhouwer. Haar werk verhoudt zich tot de hedendaagse staten van (kunst)productie, distributie en consumptie. Zij is mede-eigenaar van de Deense openlucht kunstruimte Billedhuggerhaven Skovsnogen 2017 en curator van Soft Costs, Kunstverein Wiesen 2016 en een van de kunstenaars betrokken bij het film festival Cenima-Teatro Apollo, Bellaria 2013. Momenteel is zij deelnemer aan De Ateliers. Recente tentoonstellingen (selectie): Point of sale (Vermillionsands, Copenhagen 2017); PRIMARY STRUCTURES – 1966 bis zur Gegenwart (MMK2 – Museum für Moderne Kunst, Frankfurt ’17);LAST MINUTE BUSINESS – fast procedures in small amounts of time (Adult, Copenhagen 2017); Trickortreater (solo) (Lullin+Ferrari, Zürich 2016); En slags penge (Piscine, Aarhus kunsthal, Aarhus ’16); Whatman (The Shelter for Contemporary Art CCA, Tel-Aviv 2016); Pitfalls (solo) (Salon Kennedy, Frankfurt 2016); Take me I am yours (Kunsthal Charlottenborg, Copenhagen 2016); Stock’n’flow (Bold Tendencies, London 2016); Afgang(Kunsthal Charlottenborg, Copenhagen 2016); Sharpe Practice(solo) (Traube, Ortisei 2016); Transfer (Kunsthalle Rathausgalerie, München 2015); Lemon Leafes/Zitronenblätter (Villa Aurora, Pacific Palisades 2015).

De kunstwerken van Johannes Büttner (gevestigd in Amsterdam, geboren in 1985, MFA Universität der Künste Berlin ’12) zijn gericht op de onzekerheid in deze huidige tijden. Hij schetst futuristische en post-apocalyptische scenario’s, onderstreept door het grijze gebied tussen fictie en de realiteit. Huidige zowel als verleden toekomstvisies hebben de nadruk in zijn werk. Hij is mede-eigenaar van de in Berlijn gebaseerde  “Hate Magazin”. In 2015 organiseerde en was hij curator van het “Kongress der Möglichkeiten” bij Kunstraum Kreuzberg/Bethanien en in 2017 ook van de tentoonstelling “belong anywhere” in Berlijn. Momenteel is hij deelnemer van De Ateliers in Amsterdam. Recente tentoonstellingen en performances: Coming (Channel Sunday, Hamburg 2016), Gabber Nation (Kunsthuis Syb, Beesterzweig 2016), Séance I: Survival (Acud macht Neu, Berlin 2016), Do things people love(live) (Haus der Berliner Festspiele, Berlin 2016); Gabber Nation 2.0 (Intersection Art Rotterdam), Faustgroß (Theater, ADK Ludwigsburg 2017)

Larisa David (1988) onderzoekt de spanning tussen collectieve en individuele vormen van identiteit, met de nadruk op het vinden van mogelijke alternatieve strategieën die kunnen dienen om meerdere en variabele identiteitsvormen en de buitengrenzen van de geschiedenis uit te lichten. In haar recente projecten gebruikt zij dialogen (of het gebrek eraan) als een instrument om onderwerpen van exceptionalisme en de betekenis van het burgerschap te onderzoeken. Hierbij gebruikt zij bestaande informatie zoals officiële documenten, lesboeken, literatuur, toeristengidsen en kranten die in nieuwe contexten geplaatst worden waarbij er alternatieve perspectieven op normatieve structuren worden onthuld. Zij is woonachtig in Rotterdam en in Boekarest.

Vera Mey is een freelance curator en promovendus bij SOAS, University of London. Momenteel doet zij onderzoek naar Zuidoost Aziatische kunst tussen 1955 – 1980. Zij is ook deel van het curatorenteam van SUNSHOWER: Contemporary art from Southeast Asia 1980 – dat in Juli 2017 opent bij de Mori Art Museum en National Art Centre Tokyo in Japan. Ook maakte zij deel uit van het oprichtingsteam van NTU Centre for Contemporary Art Singapore, een onderzoekscentrum voor hedendaagse kunst van Nanyang Technological University (NTU). Sinds hun opening in Januari 2014 heeft hun op onderzoek gebaseerde residentieprogramma menig kunstenaars, curators en schrijvers bij elkaar gebracht, met name uit Singapore en Zuidoost Azië. Zij was assistent-directeur bij AUT Universiteit St Paul Gallery in Auckland, Nieuw Zeeland van 2011 tot 2014. In 2013 was zij curator-in-residence bij Arts Initiative Tokyo en coördinator van het Master of Arts Management Curatorial Strategy programma van AUT Universiteit. Ook is zij medeoprichter van de publicatie SOUTHEAST OF NOW: Directions in Contemporary and Modern Asian Art en in 2015-16 aangesloten bij Ambitious Alignments: New Histories of Southeast Asian Art, een onderzoeksinitiatief van Getty Foundation.

Helge Peters is promovendus in menselijke geografie bij Oxford Universiteit en is geïnteresseerd in kwesties van macht, kennis en materialiteit. Hij heeft een MA in Media en Communicatie van Goldsmiths Univeristy en een BA in Communicatie van Universität der Künste Berlin.

Rabea Ridlhammer (1990, gebaseerd in Berlijn) heeft een achtergrond in beeldende kunst en grafisch ontwerp. In 2015 studeerde zij af aan het Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, waar zij ook verschillende tentoonstellingen en evenementen cureerde en co-financierde bij projectruimte bunker0612. Momenteel volgt zij de MA Art Praxis bij het Dutch Art Institute. In haar onderzoekt ligt ‘play’ centraal als een middel van ondermijning dat thema’s zoals gender, representatie, liefde, theater, interieur ontwerp en de ‘gamificatie’ van cultuur en arbeid in kapitalisme. Haar onderzoek uit zich, naast publicaties ook als films of evenementen.

Anastasia Shin (1987) Studeerde in 2011 af aan Goldsmiths met een BA in Art Practice en behaalde haar Yoga Alliance TTC in 2009. Beide van deze praktijken dragen bij aan het format van haar werk: ‘reflecting the conditions we exist within’ en de steeds veranderende taal die daarbij wordt gebruikt. Haar recente werk focust op sociologische dialogen rondom de ‘Wellness’ industrie en refereert specifiek naar instrumenten van datameting. Zij was een van de 17 bemiddelaars van het postacademische cursus ‘School of the Damned’- Year of the Ram in 2015 en studeert momenteel aan het Piet Zwart Instituut.

Nat Muller is een zelfstandige curator en kunstcriticus. Muller’s interesses omvat hedendaagse kunst in en uit het Midden-Oosten, en de intersectie tussen esthetiek, media en politiek. Samen met Alessandro Ludovico was zij redacteur van Mag.net Reader2: Between Paper and Pixel (2007), en Mag.net Reader3: Processual Publishing, Actual Gestures (2009), beiden gebaseerd op een serie debatten die plaatsvonden tijdens de Documenta XII. Ze heeft video- en filmvertoningen voor internationale projecten en festivals gecureerd, waaronder voor International Film Festival Rotterdam (NL) en Norwegian Short Film Festival (NO). Recentelijke tentoonstellingsprojecten waar Muller aan meewerkte omvatten onder andere Customs Made: Quotidian Practices & Everyday Rituals (2014) in Maraya Art Centre in Sharjah, en This is the Time. This is the Record of the Time (2015/15) bij Stedelijk Museum Bureau Amsterdam & American University of Beirut Gallery. Muller is jurylid bij onder andere de Prix Pictet Award, de V&A Jameel Art Prize, de Visible Award en de Paul Huf Photography award.

CREDITS

De curatoren van Why Is Everybody Being So Nice zijn de deelnemers van De Appel Curatorial Programme 2016-2017: Mira Asriningtyas, Lucrezia Calabrò Visconti, Mateo Chacon-Pino, Kati Ilves, Shona Mei Findlay en Fadwa Naamna.
Stagiaire: Hannah Cheney
Grafisch ontwerp: Fazed Grunion

*De titel van het programma is geïnspireerd op Martha Roslers essay Why Are People Being So Nice? , verschenen in e-flux journal #77 - november 2016.

De deelname van Apparatus 22 aan Why Is Everybody Being So Nice: The Power Nap wordt ondersteund door het Roemeens Cultureel Instituut Brussel.