Videoclub

Sinds de start in 2018 presenteert het screening programma Video Club met enige regelmaat een aantal video's rond één thema uit de collectie van werken in time-based media van het Stedelijk Museum in het Teijin Auditorium, met pizza en bier. De twee laatste edities, On Humor en Sound Check, werden zonder evenement vertoond binnen de vaste collectieopstelling van het Stedelijk. De nieuwste editie, samengesteld door de kunstenaar Ahmet Öğüt, wordt nu virtueel gelanceerd via IDFA's online cinema. Met dit programma reageert Öğüt op het gedwongen thuiszitten en isolement als gevolg van de Coronapandemie, met alle frustratie én emancipatie van de creatieve en politieke expressie die deze periode met zich meebrengt.

In de woorden van de curator:

‟Als we luisteren naar Pipilotti Rist die Jacky and Edna playbackt, een liedje van Kevin Coyne uit 1973 over eenzaam en alleen thuis opgesloten zitten, zien velen van ons zich met gelijke gevoelens geconfronteerd tijdens deze pandemie. We voelen ons geïsoleerd in grote steden en veiliger in kleinere stadjes, terwijl we uit lijfsbehoud druk bezig zijn om fysiek en mentaal fit te blijven. Lucia Nimcova neemt ons mee naar haar geboortestad in Slowakije, waar ze oudere inwoners vroeg om de gymnastiekoefeningen te doen die ze onder het communistisch regime uit het hoofd hadden moeten leren. Leven we in een tijd waarin fitnessoefeningen het stokje overnemen van politieke oefeningen, of is er eigenlijk nooit iets veranderd?

Eenzelfde soort eenvoud waarin complexe politieke omstandigheden nagalmen zien we in Gloria Camiruaga's Popsicles, gefilmd in de hoogtijdagen van Chili's militaire dictatuur onder Pinochet. Wat doen we als de vaste grond wegvalt die we onder onze voeten meenden te hebben? In The End of Photography vertelt Judy Fiskin ons wat er verloren is gegaan: geen film meer, geen geluidsspoor, geen fotopapier, geen water, geen baden, geen ontwikkelaar, geen fixeer, geen spoelmiddel. Wat gebeurt er als we al onze belangrijkste gereedschappen kwijtraken, heel ons instrumentarium? We hebben ons best gedaan lering te trekken uit ons isolement tijdens de huidige pandemie. Laten we het leven maar even aan ons voorbijgaan, stellen we het uit, bouwen het om tot compleet virtuele sciencefiction? Toen de tv nog het internet was van een tijdperk dat nog steeds niet voorbij is, maakte General Idea een televisieprogramma, Test Tube, over de wankele positie van de kunstenaar. Om effectief subversief te blijven vond General Idea het zelfs belangrijk, de sociale mechanismen van de massamedia tegen zichzelf in te zetten. Als de ideologische trukendoos nog steeds in gebruik is weten wij wat ons te doen staat: blijf ons instrumentarium voor subversieve acties heruitvinden in deze uitzonderlijke tijden.”

IN DEZE VIDEO CLUB:

Pipilotti Rist, You Called me Jacky, 4’08”

General Idea, Test Tube, 28’12”

Gloria Camiruaga, Popsicles, 4’49”

Judy Fiskin, The End of Photography, 2’30”

Lucia Nimcova, Exercise, 5’53”

OVER AHMET ÖĞÜT

Ahmet Öğüts (1981) werk omvat onder meer video, fotografie en installatie. Hij toont zijn werk niet alleen in de museale ruimte, maar ook in de openbare ruimte. Öğüt studeerde Fine Arts aan de Hacettepe University in Ankara en de master Art and Design aan de Yildiz Teknik University in Istanbul. Hij was een resident aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam in 2007-2008. Zijn werk is onder meer tentoongesteld in Kunstverein (Dresden), Kunsthal Charlottenborg (Kopenhagen) en Centre Pompidou (Parijs). In 2009 was Öğüt een van de kunstenaars die Turkije vertegenwoordigde tijdens de 53e Biënnale van Venetië. Momenteel is zijn werk Bakunin’s Barricade te zien in de tentoonstelling In the Presence of Absence in het Stedelijk Museum.