VIDEO CLUB

In Why I Never Became a Dancer (1995) biedt Emin een persoonlijk verslag van haar seksuele ervaringen als tiener en het slutshaming dat zij onderging in het kleine, verstikkende kustdorpje waar ze opgroeide. Rudelius verkent op een vergelijkbare manier mannelijke reacties op vrouwelijke seksualiteit in haar film Train (2001), waarin een groep Nederlandse tienerjongens deelneemt aan een ongeremd gesprek waarbij vrouwen als seksuele objecten worden beschreven. Dunye’s She Don’t Fade (1991) onderzoekt de vrouwelijke seksuele identiteit via het personage Shae Clarke, een zwarte Amerikaanse lesbienne, door Dunye zelf gespeeld. Door middel van voice-over en dialoog reflecteren de kunstenaars op sociale verwachtingen rondom gender en seksualiteit, en de onderlinge verbanden tussen seksuele expressie en identiteit.

Giles neemt met zijn nieuwe film After BUTT een ander perspectief aan, en behandelt de geschiedenis en culturele invloed van het tijdschrift BUTT (2001-2011), gemaakt voor en door gay mannen. De film volgt een groep jonge homomannen die deelnemen aan een workshop waarin ze proberen om transcripten te vertolken van interviews die Giles hield met de oprichters van het tijdschrift. Vanuit deze dialogen ontwikkelt dit gesprek vol anekdotes zich tot een bredere discussie over de homogemeenschap, ras- en genderaspecten, en identiteit.

Er worden snacks en drankjes geserveerd. De collectie-screening en de Nederlandse première van After BUTT worden gevolgd door een gesprek met kunstenaar Ian Giles en Henri J. Sandront, producent Public Program van het Stedelijk. Open discussie met het publiek is zeer welkom. Na de screening zullen de drie werken uit de collectie tijdelijk te zien zijn als onderdeel van Stedelijk BASE. After BUTT van Ian Giles zal hierna vertoond worden in hotel Andaz Amsterdam Prinsengracht ter gelegenheid van de Canal Parade (zaterdag 4 augustus).