Nola Hatterman

In 1953 gaat Hatterman lesgeven in Suriname op het Cultureel Centrum Suriname (CCS) in Paramaribo. Ze wordt in 1961 benoemd tot directeur van de CCS-School voor Beeldende Kunsten. Hatterman prefereert realisme boven abstracte kunst en pleit voor een herkenbare Surinaamse stijl. Jonge, experimentele kunstenaars als Jules Chin A Foeng hebben andere ideeën over nationale Surinaamse kunst en richten eigen scholen op. In 1971 richt ze de Nieuwe School voor Beeldende Kunst op. In het jaar van haar overlijden, in 1984, wordt de huidige Nola Hatterman Art Academy opgericht in Paramaribo. Vele, later invloedrijke kunstenaars, waaronder Soeki Irodikromo, Ruben Karsters, Jules Brand-Flu, Rinaldo Klas, George Ramjiawansingh en Wilgo Elschot volgen lessen op scholen waar zij onderwijs verzorgt. Hattermans bijdrage aan de ontwikkeling van het kunstonderwijs in Suriname is nog steeds waarneembaar, zelfs onder een derde generatie studenten aan de Academy. 

In Nederland wordt er op uiteenlopende manieren op haar levenswerk teruggekeken: enerzijds met waardering en, actueler, als black is beautiful activist in een racistische, patriarchale kunstwereld. Anderzijds worden er in het huidige postkoloniale debat ook vraagtekens gezet bij haar positie. Wat is of kan de rol van (witte) Nederlanders en Nederlandse instituties zijn in de dekolonisatie van Surinaamse kunst? En hoe wordt omgegaan met de gedeelde kunstgeschiedenis?