Blog — 24 aug 2012 — Maurice Rummens

De Amerikaan Kelly verbindt op een interessante manier de Amerikaanse en Europese kunst. Zijn grote formaten zijn typisch Amerikaans maar in Parijs verwerkte hij tussen 1948 en 1954 heel intensief Europese invloeden. Black with White Bar II uit 1971 draagt daar de sporen van.

Een egaal wit geschilderd doek en een egaal zwart geschilderd doek vormen samen dit schilderij. Of is het een wandobject? Kelly spreekt er zelf over in schilderkunstige termen. De randen van de twee doeken vervangen geschilderde contouren, zegt hij. Min of meer zoals bij de uitgeknipte vormen van Matisse’s La perruche et la sirène (1952-1953), het grote papierknipsel in de collectie van het Stedelijk.

Ellsworth Kelly, Zwarte met witte baan II, 1971
Ellsworth Kelly, Zwarte met witte baan II, 1971

Vanaf 1950 vond Kelly echte afscheidingen boeiender dan in verf nagebootste. Daarmee liep hij vooruit op de zogenoemde minimal art van de jaren 60. Mijn schilderij stelt niets anders voor dan wat het is, zegt hij: een beschilderd oppervlak en een drager, kleur en massa.

Met zijn voorkeur voor diepzwart, intens wit en heldere kleuren schaart Kelly zich eveneens in de traditie van Matisse en zet hij zich af tegen de meerderheid van de abstract expressionisten, zijn tijdgenoten. Volgens Kelly vertroebelden zij hun kleuren, door ze te mengen en nat in nat te schilderen.