Nicaragua

Op een kruispunt aan de rand van een dorp passeren twee nonnen in habijt drie patrouillerende soldaten. De wegen zijn opgebroken, de huizen zonder teken van menselijke aanwezigheid, op die ene tekst in het midden na. De blikken van vrijwel alle personages lijken gericht te zijn op de fotograaf, die daarmee onderdeel is van het beeld. Dat kijken en de dynamiek van het lopen geven de foto een onmiskenbare spanning, een haast theatraal karakter. Die kwaliteiten en vooral die zichtbare betrokkenheid bij de gebeurtenis die hij vastlegt, zijn typerend voor het werk van Koen Wessing. De opname is onderdeel van een reportage die Wessing in 1978 maakte van het plaatsje Esteli in Nicaragua. Het was gebombardeerd door het regeringsleger van president Somoza om het Sandinistisch offensief een halt toe te roepen. Ook in andere Latijns- Amerikaanse landen - Chili, El Salvador- fotografeerde Wessing in de jaren ’70 en ’80 situaties waarin misbruik van macht, repressie en de daaruit voortvloeiende ellende een rol spelen. Voor de Franse semioticus Roland Barthes bevatte deze foto de essentie van het documentaire beeld. Minstens zo belangrijk zijn echter de context van de foto en Wessings positie in het verhaal, dat hij schiep om inzicht te geven in een harde maatschappelijke werkelijkheid.