Hommage à Rimbaud ou Ophélia

Op een gehavend houten blad liggen een schijfje citroen, een veertje, wollen draadjes , tule en papier. De citroen glanst, het veertje oogt zacht, de wollen draadjes zijn bijna tastbaar pluizig. In de fotografische stillevens die Walter Peterhans rond 1930 maakte, streefde hij er naar de stoffelijke kwaliteit van materialen zo natuurgetrouw mogelijk weer te geven. Peterhans was als docent fotografie verbonden aan het Bauhaus. Opgeleid als mathematicus beschouwde hij het medium als een middel om analytisch onderzoek te doen. De combinatie van objecten vormt een abstracte compositie maar heeft ook iets surrealistisch. De verklaring van de titel is al net zo min eenduidig, zo blijkt uit verschillende interpretaties. Het stilleven is beschreven als een letterlijke vertaling van het gedicht Ophelia (1870) van de Franse dichter Arthur Rimbaud, met de draden wol als tekst en het veertje als komma. Ook zijn de verschillende objecten beschreven als verwijzingen naar het gedicht, en zou bijvoorbeeld de los gedrapeerde stof het water kunnen zijn waarop Ophelia drijft.