lucy mckenzie: something they have to live with

De installatie, te zien in de IMC-zaal, geeft uitdrukking aan de veelzijdigheid van McKenzie's kunstenaarschap, waarin schilderkunst, ambacht, mode en architectuur met elkaar worden verweven. McKenzie transformeert de IMC-zaal (de oude 'erezaal') in een geheel eigen ruimte, waarin zij verschillende beeldvormen en presentatiewijzen op elkaar laat inwerken. De bezoeker kan - als in een warenhuis - langs de verschillende 'displays' dwalen.

De installatie wordt verankerd door twee monumentale architecturale structuren. Aan de ene zijde van de zaal zijn drie wanden 'bekleed' met grote schilderijen waarop abstracte patronen uit het Alhambra paleis in Grenada zijn afgebeeld. Hierdoor ontstaat een duizelingwekkende decoratieve omgeving. Aan de andere kant van de zaal staat een grootschalig model van een interieur uit Villa Müller in Praag van de architect Adolf Loos. De wanden zijn met de trompe-l'oeil schildertechniek voorzien van realistische marmerstructuren. Door het Alhambra paleis met Villa Müller in een ruimte samen te brengen, nodigt McKenzie ons uit na te denken over monumentale, gesloten bouwkunst waar de binnenruimte streng van de buitenruimte gescheiden is. Zij is daarbij geïnteresseerd in de wijze waarop architectuur subtiel van invloed kan zijn op machtsrelaties en seksualiteit. In zowel het modernistische ontwerp van Loos als de Arabische architectuur van het Alhambra leiden vrouwen immers een afgeschermd bestaan. Het vrouwenlichaam blijft onzichtbaar voor de buitenwereld en wordt slechts aan een enkeling getoond.