Familie

Ernst Ludwig Kirchner hield zich lange tijd bezig met textiele werkvormen. Voordat hij geweven wandtapijten ging ontwerpen, borduurde hij voorstellingen op stof. In Kirchners oeuvre namen de weef- en borduurkunst een belangrijke plaats in. Daarover schreef hij in zijn dagboek: ‘Ik zie mogelijkheden voor een nieuwe wijze van schilderen, met vrijere vlakken, waarop ik altijd al aanstuurde. Het weven en borduren brengen dit teweeg.’ Hoewel de decoratieve kunst begin twintigste eeuw een prominente positie innam, daalde de status ervan en werd deze kunstvorm steeds meer beschouwd als vrouwenwerk. Dit droeg waarschijnlijk bij aan het feit dat Kirchner stopte met het ontwerpen van wandkleden. Bovendien was zijn latere arabeskachtige stijl onverenigbaar met de weefkunst. Familie toont een naakte man, vrouw en kind die tussen bloemen en gestileerde bomen staan voor een landschap vol bergen en koeien. Deze geromantiseerde voorstelling komt voort uit Kirchners stadse achtergrond. De kunstenaar vergeleek zijn verhuizing van Berlijn naar de Zwitserse Alpen met Gauguins verhuizing van Parijs naar Tahiti.