Tentoonstelling — 7 apr t/m 24 jul 2007

Toegang
Noodzakelijk. Stuur een email naar reservations@stedelijk.nl met uw volledige naam, email-adres, telefoonnummer en de datum waarop het programma plaatsvindt dat u wilt bezoeken.

Eindelijk kan het Stedelijk Museum, op veler verzoek, delen uit de collectie tonen, en wel op de tweede verdieping van Stedelijk Museum CS.

Scènes en Sporen concentreert zich op de collectie fotografie, videokunst en installaties. Aangezien het voor een groot deel recente aankopen betreft, heeft het museum veel van de objecten nog niet eerder getoond.

Op het gebied van de fotografie laat het museum zien hoe kunstenaars zich in de jaren tachtig en negentig verhielden tot de (recente) geschiedenis, zoals tot fascistische architectuur (Günther Förg), tot een koloniaal verleden (Wijnanda Deroo) en tot de erfenis van Sovjetoverheersing (Korrie Besems). Daarnaast hebben fotografen hun persoonlijke relatie tot die geschiedenis verbeeld, zoals Boris Mikhailov in zijn bitterzoete stadsscènes, Craigie Horsfield in zijn melancholieke portretten of Jitka Hanzlová in de poëtische landelijke scènes van het dorp uit haar jeugd.

Bij de presentatie werken uit de videocollectie ligt de nadruk op de performance en de manier waarop conceptuele kunstenaars het medium hebben gebruikt. In de eerste jaren van de videokunst gebruiken kunstenaars de camera om eenvoudige acties, meestal uitgevoerd in de afgeslotenheid van het atelier, vast te leggen (Bruce Nauman, Vito Acconci, Richard Serra, John Baldessari). Anderen manifesteren zich vanaf de tweede helft van de jaren zestig vooral als performers en zoeken de confrontatie en participatie van het publiek (Ulay/Marina Abramovic, Joan Jonas).

Door het gebruik van video zijn de traditionele opvattingen over schilder- en beeldhouwkunst opgerekt (Ger van Elk, Gilbert & George). Een andere groep kunstenaars in deze presentatie onderzoekt het medium als narratief of technisch instrument (Nam June Paik, Bill Viola, Gary Hill). Al deze benaderingen hebben voor een jongere generatie kunstenaars de weg vrijgemaakt om de werking van video- en filmtechnieken als roesverwekkers bloot te leggen (Pipilotti Rist, Douglas Gordon).