Prix de Rome
Beeldende kunst 2025
Tentoonstelling — 29 nov 2025 t/m 15 maart 2026
De Prix de Rome Beeldende Kunst 2025 tentoonstelling is vanaf 29 november te bezoeken in het Stedelijk Museum Amsterdam. Speciaal voor de tentoonstelling maakten genomineerden Fiona Lutjenhuis, Kevin Osepa, Thierry Oussou en Buhlebezwe Siwani nieuw werk. Op basis van dit nieuwe werk en het oeuvre van de kunstenaar zal de winnaar worden gekozen.
Shortlist
De vier genomineerden ontvingen een werkbudget om de afgelopen paar maanden nieuw werk te realiseren. Het resultaat is van 29 november 2025 tot 15 maart 2026 te zien in het Stedelijk Museum Amsterdam. Op basis hiervan kiest de jury de uiteindelijke winnaar. De jury let daarbij vooral op de manier waarop de kunstenaar nieuwe inzichten biedt in de beeldende kunst binnen het Koninkrijk der Nederlanden, en daarmee een waardevolle bijdrage levert aan de ontwikkeling ervan. De winnende kunstenaar ontvangt een geldbedrag van € 60.000.
Om tot deze shortlist te komen heeft de jury het afgelopen jaar tentoonstellingen bezocht en zo kunstenaars gescout. Volgens de jury bieden Lutjenhuis, Osepa, Oussou en Siwani ieder op eigen wijze een belofte voor de toekomst. Waar de één indruk maakte met een enkele imposante presentatie die direct impact had op het kunstenveld, overtuigde de ander juist door een grote diversiteit aan uitingen binnen verschillende presentaties. En waar één op heldere wijze stelling nam in een maatschappelijke kwestie, wist de ander vanuit een zeer persoonlijke ervaring te reflecteren op het menszijn. Wat volgens de jury alle vier de kandidaten met elkaar verbindt, is het hebben van een eigen beeldtaal en overtuigende insteek binnen het veelal nog jonge oeuvre.
Buhlebezwe Siwani
Voor de Prix de Rome richt Buhlebezwe Siwani zich op het feit dat er in Nederland weinig historisch besef is over de diepgewortelde koloniale banden tussen Nederland en Zuid-Afrika, terwijl zij als zwarte Zuid-Afrikaanse vrouw dagelijks met deze Nederlandse geschiedenis te maken heeft. Met haar werk nodigt ze het publiek uit om deze koloniale geschiedenis onder ogen te zien.
Als Sangoma, een traditionele spirituele genezer, onderzoekt Buhlebezwe Siwani de relatie tussen voorouderlijke rituelen en het moderne leven in Zuid-Afrika. Haar eigen lichaam staat vaak centraal in haar performances, fotografie, sculpturen en installaties. Vanuit haar persoonlijke ervaring belicht ze sociaal-politieke thema’s, zoals het zwarte vrouwenlichaam, koloniale geschiedenis, zwarte gemeenschappen en de spanningen en paradoxen van de hedendaagse samenleving.
De jury waardeert hoe Buhlebezwe Siwani in haar oeuvre politiek, biografie, spiritualiteit en verbeelding met elkaar weet te combineren. Haar werk, gericht op de patriarchale norm en de invloed daarvan op het zwarte vrouwelijke lichaam, omvat diverse verschijningsvormen en is tegelijkertijd consistent van kwaliteit. De jury waardeert de beeldende vertaling van de ervaringen van de kunstenaar binnen de Zuid-Afrikaanse context en de manier waarop zij daarmee een internationaal publiek aanspreekt.
Kevin Osepa
Voor de Prix de Rome richt Kevin Osepa zich op het verdwijnende ritueel van Ocho Dia, de achtdaagse rouwperiode na een begrafenis op zijn geboorte-eiland Curaçao. Met de installatie verbeeldt Osepa zowel individueel verlies als de collectieve tranen die worden gelaten vanwege het langzaam verdwijnen van deze traditie. De installatie kan gezien worden als onderdeel van een levend archief over het kwetsbare voortbestaan van Afro-Caribische rituelen.
Kevin Osepa is beeldend kunstenaar en filmmaker. In zijn werk staan Afro-Caribische spiritualiteit, identiteit en koloniale herinnering centraal, vaak benaderd vanuit een persoonlijk en queer perspectief. Met fotografie, video en installaties creëert hij werelden waarin onderdrukte kennis en rituelen opnieuw tot leven komen.
De jury prijst hoe Kevin Osepa via zijn unieke lens de gevolgen van kolonialisme niet alleen zichtbaar maakt, maar ook overstijgt. Zijn mystiek-realistische verhalen bieden een alternatief voor dominante westerse narratieven en beogen holistische eenheid. Daarmee weet de kunstenaar op indringende wijze te laveren tussen verschillende culturen en geschiedenissen. De jury vindt dat zijn gelaagde aanpak een diepgaand en vernieuwend oeuvre creëert.
Fiona Lutjenhuis
Voor de Prix de Rome maakt Fiona Lutjenhuis een kosmische installatie waarin het poppenhuis uit haar jeugd centraal staat. Middels schilderingen vertelt ze het verhaal van de huisjesslak (St)Eve. Ondanks dat de slak al een huis op diens rug draagt, volgen we de zoektocht naar een thuis. Lutjenhuis neemt het publiek mee op een magische reis naar het poppenhuis.
Fiona Lutjenhuis heeft een multidisciplinaire praktijk die installaties, schilderijen, sculpturen en kunstenaarsboeken omvat. Opgegroeid in een sekte, leerde Lutjenhuis de wereld anders zien dan haar leeftijdsgenoten. Door dit verleden als onderwerp te nemen, onderzoekt de kunstenaar hoe overtuigingen en fantasieën, − van geheimzinnige genootschappen tot buitenaards leven − onze kijk op de werkelijkheid beïnvloeden.
Volgens de jury weet Fiona Lutjenhuis met haar fantasievolle en uitzonderlijke oeuvre op overtuigende wijze te komen tot een veelomvattende presentatie. De kunstenaar plaatst verschillende autobiografische gebeurtenissen op caleidoscopische wijze naast en door elkaar. In haar schilderingen is een groot ambachtelijk talent waarneembaar, maar tegelijkertijd weet het werk zich vrij en vol gemak te presenteren.
Thierry Oussou
Met zijn werk voor de Prix de Rome reageert Thierry Oussou op de driehoekshandel die in de zestiende eeuw ontstond tussen Europa, Afrika en Amerika. Vanuit Benin werden tot slaaf gemaakten naar Amerika gebracht om grondstoffen zoals katoen te verbouwen en produceren. De opbrengst werd vervolgens naar Europa gebracht. Oussou verbindt verleden en heden door deze koloniale handelsroute te vervormen en de lijn tussen Afrika en Europa te sluiten.
Als conceptueel kunstenaar werkt Thierry Oussou met verschillende media om zijn verhalen te verbeelden. In zijn recente werk richt hij zich op beroepen die vaak gemarginaliseerd worden, zoals chauffeurs, bouwvakkers en katoenarbeiders. Hij onderzoekt onder welke omstandigheden zij werken, met als doel de invloed die zij hebben op de samenleving te benadrukken.
Thierry Oussou wordt gewaardeerd door de jury vanwege de gelaagdheid in het werk, de rijkheid van het oeuvre en de wijze waarop hij op speelse wijze vorm en context met elkaar laat versmelten. Zijn materiaalonderzoek is diepgaand. Hij transformeert materialen tot krachtige dragers van culturele betekenis en herinnering en werpt op deze manier nieuw licht op de geschiedenis van handel en uitbuiting. Dat zag de jury onder andere bij zijn indringende werken over katoen in het TextielMuseum in Tilburg.
De prijs wordt sinds 2012 georganiseerd en gefinancierd door het Mondriaan Fonds.
