In the Presence of Absence

Kristina Benjocki (1984) studeerde aan de University of Arts in Belgrado, aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Ook was Benjocki artist in residence aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Haar praktijk wordt gedreven door onderzoek en omvat zowel bewegend beeld als sculptuur, textiel en fotografie. Werk van Benjocki was onder meer te zien in het Museum voor moderne en hedendaagse kunst (Rijeka), de American University of Beirut Art Gallery en Stroom Den Haag.

Rowena Buur (1990) studeerde grafisch ontwerp aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht en vervolgde hun studie aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Hun werk is vaak zeer persoonlijk. Zonder hoop heb ik geen dromen (2020), de documentairefilm die in de tentoonstelling te zien is, toont het oprechte en confronterende proces van twee familieleden die in het reine proberen te komen met hun verleden. Werk van Buur was onder meer te zien het Albert van Abbehuis (Eindhoven), de School of Arts and Humanities, Universidade de Lisboa (Lissabon) en de Melkweg (Amsterdam). De documentaire Zonder hoop heb ik geen dromen werd uitgezonden in de reeks Makers van morgen van 2Doc.nl.

Werker Collective is in 2009 opgericht door Marc Roig Blesa en Rogier Delfos in Amsterdam. Het collectief streeft ernaar een open platform te zijn dat onder meer het neoliberalisme, het patriarchaat en andere dominante machtsstructuren aan de kaak stelt. Werk van Werker Collective was onder andere te zien in The Showroom (Londen), Foam (Amsterdam) en Tate Modern (Londen).

Alicia Hoost (1995) is schrijver, performer en erfgoeddeskundige. Voor verschillende platforms schreef ze over haar ervaringen met studeren, daten en uitgaan met een visuele beperking, en ze maakte deel uit van verschillende theaterproducties en optredens. Sarah van Lamsweerde ontwikkelde de performance Sightless Seeing #4: Acquisitions in samenwerking met Alicia Hoost en Leroy de Böck, die deel uitmaakt van deze tentoonstelling.

Lisenne Delgado LLM is mensenrechtenjurist, onderwijzer, verhalenverteller en moderator. In haar werk neemt ze de rol van bewustzijn, historiciteit, identiteit, negotiation, macht en kennisproductie serieus. In andere woorden, Delgado neemt het 'menselijke aspect' serieus. Het is haar manier van verkennen en ruimte te creëren voor daadwerkelijke verandering richting vrijheid, gelijkheid, en rechtvaardigheid. Delen van haar werk kunnen gevonden worden op jesuiszenne.com.

Ahmet Öğüts (1981) werk omvat onder meer video, fotografie en installatie. Hij toont zijn werk niet alleen in de museale ruimte, maar ook in de openbare ruimte. Öğüt studeerde Fine Arts aan de Hacettepe University in Ankara en de master Art and Design aan de Yildiz Teknik University in Istanbul. Hij was een resident aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam in 2007-2008. Zijn werk is onder meer tentoongesteld in Kunstverein (Dresden), Kunsthal Charlottenborg (Kopenhagen) en Centre Pompidou (Parijs). In 2009 was Öğüt een van de kunstenaars die Turkije vertegenwoordigde tijdens de 53e Biënnale van Venetië.

Wendelien van Oldenborgh (1962) studeerde aan het Goldsmiths College, University of London. Tentoonstellingen van haar werk vonden onder meer plaats in CA2M (Madrid), The Showroom (Londen) en Witte de With Center for Contemporary Art (Rotterdam). In 2017 vertegenwoordigde Van Oldenborgh Nederland tijdens de 57e Biënnale van Venetië. Van Oldenborgh ontving onder meer de Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst (2014) en de Hendrik Chabotprijs (2011). In het werk Prologue: Squat/Anti-Squat (2016) dat in de tentoonstelling te zien is, brengt van Oldenborgh een groep individuen van verschillende generaties bij elkaar, elk met een achtergrond in activisme en/of architectuur. Zij spreken onder anderen over de snel veranderende opvattingen over huisvesting en bezig, en vraagstukken omtrent dekolonisatie, diversiteit en racisme.

Pieter Paul Pothoven (1981) studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en aan Parsons School of Design at The New School in New York. In 2014 en 2015 was hij deelnemer aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Werk van Pothoven was onder meer te zien in The Kitchen (New York), Nest (Den Haag) en TENT Rotterdam. Zijn werken facade suspended (2018) en observatie contra observatie (2020) zijn te zien in de tentoonstelling en maken deel uit van een onderzoeksproject naar de Revolutionaire Anti-Racistische Actie (RARA). RARA is een anoniem collectief dat in de jaren 1980 en 1990 vocht tegen racisme, onderdrukking en uitbuiting: de erfenissen van het koloniale verleden van Nederland die nog altijd voortduren. Het project is een samenwerking met de betrokken activisten.

Anna Dasović (1982) werkt met videomontage, fotografie, installaties en op tekst gebaseerde werken die tot stand komen door middel van archief- en bibliografisch onderzoek, veldwerk en interviews. Ze studeerde fotografie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en vervolgde haar studie aan het Dutch Art Institute, ArtEZ, Hogeschool voor de Kunsten Arnhem. Van 2017 tot 2018 nam Dasović deel aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Werk van Dasović was te zien in het Van Abbemuseum (Eindhoven), Kunstverein Braunschweig en Bergen Assembly (Bergen).

Lisenne Delgado LLM is mensenrechtenjurist, onderwijzer, verhalenverteller en moderator. In haar werk neemt ze de rol van bewustzijn, historiciteit, identiteit, negotiation, macht en kennisproductie serieus. In andere woorden, Delgado neemt het 'menselijke aspect' serieus. Het is haar manier van verkennen en ruimte te creëren voor daadwerkelijke verandering richting vrijheid, gelijkheid, en rechtvaardigheid. Delen van haar werk kunnen gevonden worden op jesuiszenne.com.

Sadik Kwaish Alfraji (1960) studeerde aan het Instituut voor schone kunsten en de Academie voor schone kunsten in Bagdad en aan de Hogeschool voor de Kunsten Constantijn Huygens in Kampen. Zijn werk was onder meer te zien in MoMA PS1 (New York) en op de 56ste en 57ste Biënnale van Venetië in 2015 en 2017 en de 21ste Contemporary Art Biennial Sesc Videobrasil in 2019. Alfraji maakt in zijn werk gebruik van video, animatie en geluid, naast tekeningen, schilderijen en sculpturen. In zijn oeuvre komen thema’s aan de orde als herinnering, narratieve overlevering en nostalgie, waarbij zowel het persoonlijke en politieke als de geschiedenis en de actualiteit elkaar overlappen.

Quinsy Gario is geïnteresseerd in de Nederlandse Caribische geschiedenis van het verzet tegen en de afwijzing van de (Nederlandse) koloniale overheersing in de overzeese gebiedsdelen en Europa. Mina Ouaouirst is een visuele verhalenverteller en onderzoeker. In haar films en fotografie richt ze zich op de Amazigh cultuur en nalatenschap en vrouwenemancipatie.

Het werk van Ghita Skali (1992) bestaat uit installaties, interventies, performances en video. In deze tentoonstelling is Ali Baba Express: Episode 2 te zien. Dit werk is een voorbeeld van hoe Skali een bestaande werkelijkheid van buiten in het kunstdomein introduceert en andere werkelijkheden naar voren schuift in haar werk. Vaak naar aanleiding van roddels, geruchten, illegale activiteiten en anekdotes start zij een nader onderzoek naar mogelijke sociale en politieke kwesties die elders vreemd genoeg niet worden opgepikt, gezien of aangepakt.

Gilleam Trapenberg (1991) behaalde zijn bachelor in fotografie aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Het werk This Surely Must Be Paradise (2020), dat in de tentoonstelling te zien is, is een fotografisch project gemaakt op Sint-Maarten dat kwesties aansnijdt rondom de voorstelling en beeldvorming van het Caribisch gebied – dat vaak gericht is op toeristen en daardoor te simplistisch. Trapenberg publiceerde zijn werk onder meer in W, i-D, Volkskrant Magazine, Refinery 29 en It’s Nice That. Zijn werk was te zien in Fotodok (Utrecht), Unfair (Amsterdam) en La Cité (Parijs). In 2017 ontving hij de Lensculture Emerging Talent Award en in 2020 het Florentine Riem Vis Stipendium. Eind 2020 zal zijn eerste solotentoonstelling te zien zijn in Foam, Amsterdam.

Leonardiansyah Allenda (1984) onderzoekt in zijn werk de waarneming van lichaam en ruimte. Wat hem boeit is hoe deze ervaringen verweven raken met fictie en thema’s zoals de sociale geschiedenis. Allenda was resident aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (2016-2017). Zijn werk was te zien in het National Taiwan Museum of Fine Art (Taichung), de Triënnale van Kathmandu, de Biënnale van Jakarta 2016 en het Cemeti Art House (Yogyakarta).

Lisenne Delgado LLM is mensenrechtenjurist, onderwijzer, verhalenverteller en moderator. In haar werk neemt ze de rol van bewustzijn, historiciteit, identiteit, negotiation, macht en kennisproductie serieus. In andere woorden, Delgado neemt het 'menselijke aspect' serieus. Het is haar manier van verkennen en ruimte te creëren voor daadwerkelijke verandering richting vrijheid, gelijkheid, en rechtvaardigheid. Delen van haar werk kunnen gevonden worden op jesuiszenne.com.