Juan Arturo García
Profiel
Profiel — 23 nov 2018
Juan Arturo García's video-installatie Non-Linear Trajectories gaat over de verregaande invloed van bouwkundige, technische en talige constructies op het immigratie- en inburgeringsbeleid. De video’s zijn samengesteld uit 3D-scans van foto’s die de kunstenaar nam in het kantoor van de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) in Amsterdam en geven een wat griezelig, onstabiel beeld van de felgroene wachtkamer in het kantoor. Door gebruik te maken van gereedschappen en technieken voor 3D-weergaven – die vaak door overheden worden gebruikt voor surveillance-doeleinden – en deze terug te richten op de autoriteiten, verlegt García de kritische blik, weg van de immigrant zelf. Tegelijkertijd vestigt hij de aandacht op wat je kwijtraakt als je plekken en mensen vertaalt in zuivere visuele informatie.
García ontwikkelde NonLinear Trajectoriesin reactie op de vreemdelingenhaat in Europa en de Verenigde Staten, die alleen nog maar is toegenomen nu politici blijven aandringen op strengere grenscontroles en een verdere inperking van de migratie. Behalve de video behelst het werk ook geluidsopnamen van mensen die in het Spaans vertellen over hun eigen migratie. Deze verhalen, zowel afkomstig uit het nieuws als gebaseerd op García’s eigen ervaringen, geven blijk van de extreem gespannen sfeer aan de grens tussen Mexico en de VS, en ook van de mate waarin die zowel persoonlijk als collectief werd ervaren. Door de verhalen met beelden van het IND-kantoor in Amsterdam te combineren, plaatst García het migratiebeleid in een breder perspectief en maakt hij van de grens weer een fysieke plek waar mensen tegenover elkaar komen te staan in plaats van een lijn op een kaart.
De video’s van NonLinear Trajectories worden afgespeeld binnen een constructie van doorzichtige wanden van polycarbonaat, die sterk doen denken aan de matglazen afscheidingen die je regelmatig aantreft in overheidsgebouwen en bedrijven. De constructie verwijst ook naar het soort van gebouwen die tegenwoordig worden opgetrokken bij opvang- en vluchtelingenkampen. De video’s zijn alleen goed te zien binnen de afscheidingen; daarbuiten zijn de vormen en kleuren sterk vervaagd. Deze tweedeling binnen de installatie wekt het gevoel te zijn buitengesloten, vergelijkbaar met hoe immigranten zich voelen die wachten op het definitieve besluit over hun verblijfsstatus. In zijn werk combineert García visuele, auditieve en architecturale elementen en ontleedt hij de emotionele gelaagdheid van immigratie vanuit een diepgevoeld, persoonlijk perspectief, ook als het ervaringen van vele anderen betreft.
Over de kunstenaar
Juan Arturo García (1988, Mexico) heeft gestudeerd aan het Centro de Diseño, Cine y TV en de National Autonomous University of Mexico in Mexico City. Hij volgt op dit moment het masterprogramma Shadow Channel aan het Sandberg Instituut, dat onderdeel is van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Opgeleid als ontwerper nam García deel aan seminars en workshops bij instellingen als Centro Artístico Fotográfico, Mexico City; School of Visual Arts, New York; Triple Canopy, New York; en ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten, Arnhem. Hij heeft gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Economía Creativa van het Centro de Diseño en meegewerkt aan Dispersión, een boek dat is uitgegeven door Fundación Alumnos47