Inas Halabi
Kunstenaarspagina
Kunstenaarspagina — 2 sep 2020
Aan de tentoonstelling In the Presence of Absence, voorstellen voor de tweejaarlijkse gemeentelijke kunstaankopen, nemen 23 kunstenaars(collectieven) deel. Deze kunstenaarspagina bevat een tekst over het werk en een kunstenaarsbijdrage.
In de videoinstallatie WE HAVE ALWAYS KNOWN THE WIND’S DIRECTION (2019-2020) wisselen interviewfragmenten en beelden van de natuur elkaar af waardoor het gefilmde landschap langzaam maar zeker een nieuwe context en andere lading krijgt. Inas Halabi onderzoekt in dit werk of er opzettelijk nucleair afval is begraven op het zuidelijke deel van de Westelijke Jordaanoever. Als uitgangspunt hiervoor dient het onderzoek dat is uitgevoerd door dr. Khalil Thabayneh, een kernfysicus die Palestijnse dorpen bezocht – waaronder het land van de bedoeïenen – om te achterhalen of er Cesium-137 aanwezig is. Dit is een onzichtbare maar dodelijke radioactieve isotoop die uitsluitend ontstaat tijdens kernsplijting. Halabi maakt Cesium-137 tot hoofdrolspeler. Door rode kleurfilters voor haar cameralens te plaatsen, geeft ze op kunstmatige wijze vorm aan de onmogelijkheid radioactieve straling op film vast te leggen. De verschillende tinten rood geven de film – in combinatie met de afwisseling tussen interviewfragmenten en beelden van het landschap – een hallucinant effect. Het op het eerste gezicht zo rustige landschap blijkt aanleiding om verborgen verhalen over ecologische uitputting te ontrafelen.
WE HAVE ALWAYS KNOWN THE WIND’S DIRECTION combineert wetenschappelijk onderzoek met de blik van de kunstenaar door onder meer proza – geschreven door Halabi en gebaseerd op een droom die ze heeft gehad – voor te laten dragen door dr. Khalil Thabayneh, de kernfysicus. Dit proza schijnt licht op de verschillende verhalen die de ronde doen over het begraven van het nucleaire afval. De titel, WE HAVE ALWAYS KNOWN THE WIND’S DIRECTION, leidde Halabi af uit een van die verhalen. Daarin wordt gesuggereerd dat de specifieke locaties waar het nucleaire afval zou zijn begraven, uitgekozen zijn op grond van de richting van de wind. Politieke acties hebben vaak ecologische gevolgen. Dit werk nodigt de toeschouwer uit straling te zien als een verwijzing naar andere, onzichtbare vormen van geweld in het landschap en de netwerken van macht en controle die daarmee te maken hebben.
Inas Halabi (1988) onderzoekt in haar oeuvre hoe sociale en politieke vormen van macht gestalte krijgen, en welke invloed vergeten of onderdrukte geschiedenissen hebben op het heden. Halabi studeerde aan het Goldsmiths College in Londen en aan De Ateliers in Amsterdam. Haar werk was onder meer te zien in The Mosaic Rooms (Londen) en maakte deel uit van de OFF-Biënnale (Boedapest) en het off-site project van de 13e Sharjah Biënnale.
Kunstenaarsbijdrage
De beelden op deze pagina zijn deel van Inas Halabi's publicatie Lions Warn of Futures Present, die in 2017 werd gemaakt als deel van het Offsite project tijdens de 13de Sharja Biënnale in Ramallah in Palestina, waarvan Lara Khaldi de curator was.
De combinatie van onderzoek, verhalen en beelden waaruit deze vijfdelige publicatie bestaat leidde uiteindelijk tot het videowerk WE HAVE ALWAYS KNOWN THE WIND’S DIRECTION (2019-2020), die te zien is tijdens de tentoonstelling In the Presence of Absence.
Veel plezier met browsen.
The Belgian Journalists
Near the Caves Lies a Peach Orchard
Trucks Remind me of Burials
Who Will Dig into This Landscape?
Deze screenshots werden in 2017 gemaakt tijdens onderzoeksreizen in het zuidelijk deel van de West Bank naar plekken die mogelijk met straling zijn vervuild.
Hoewel deze gebieden/dorpen internationaal zijn erkend als Palestijns grondgebied worden ze niet erkend door Google Maps en ofwel onzichtbaar gemaakt op de kaart, ofwel voorgesteld als onbereikbaar met de auto.