Negen zwarte bouten op wit 3/61

Op een staande, rechthoekige, wit gelakte vezelplaat zijn in het midden, horizontaal op één lijn en gelijkmatig verdeeld, negen zwart gelakte ijzeren bouten gemonteerd. Dit reliëf is kenmerkend voor het werk van de Nederlandse kunstenaar Armando uit deze vroege periode. Hij vormde toen samen met Henk Peeters, Jan Schoonhoven en Jan Henderikse de Nederlandse Nul-groep (1960 -1965). De groep, die gezien kan worden als een vervolg op de Informele kunst uit de jaren vijftig en die ontstond in de internationale context van groepen als Zero (Duitsland) en Nouveau Réalisme (Frankrijk), concentreerde zich op monochromie, herhaling, serialiteit en direct materiaalgebruik. Armando verwoordde dat zelf in 1963 in het avant-garde tijdschrift Gard Sivik als volgt: ‘Voor het eerst in de kunstgeschiedenis levert de kunstenaar geen commentaar op de werkelijkheid. Hij interpreteert niet. Hij aanvaardt de werkelijkheid’. Armando’s anonieme, koel afstandelijke werken, waarvan het museum er nog twee in de collectie heeft, verschillen sterk van zijn latere werk, dat wel haast expressionistisch geschilderd is en vaak een beladen betekenis suggereert.