Dimanche sur les bords de la Marne, France

Een zomers gekleed gezelschap aan de lunch, zittend aan de oever van een rivier waarin twee roeibootjes aangemeerd liggen. De details van het ‘déjeuner’ zijn typisch Frans en de scène zelf lijkt rechtstreeks ontleend aan impressionistische schilderkunst. In 1938 maakte Henri Cartier-Bresson al zo’n zes jaar foto’s met de Leica, een kleinbeeldcamera die hij wegens zijn snelheid ‘het verlengstuk van mijn oog’ noemde. Tot begin jaren zeventig werkte hij als reportagefotograaf en richtte in 1947 het fotoagentschap Magnum op. In 1952 zou Cartier-Bresson in het boek ‘Images à la sauvette’ , waarin dit beeld is opgenomen, zijn beroemde definitie van een goede foto geven: een opname waarop een betekenisvol moment samenvalt met een uitgebalanceerde compositie. Hier gaat achter de onschuldige pastorale scène een belangrijk socialistisch wapenfeit schuil: het is feitelijk een opname uit een reportage over de eerste betaalde vakantie van de Franse arbeider in 1938. De titel werd later veranderd, waardoor de tijdgebonden inhoud op de achtergrond raakte ten gunste van de representatie van een archetypisch Frans tafereel.