Het grote gedicht

Toen de IJslander Sigurdur Gudmundsson zich in 1970 in Nederland vestigde, maakte hij vooral ‘staged photography’: geënsceneerde foto’s waarin hij zelf, in vaak absurde, ironisch-melancholiek getinte situaties, een rol speelde. Het museum heeft ook enkele van dit soort werken in de collectie. ‘Het grote gedicht’ uit 1981 markeert Gudmundssons overgang van fotowerken naar sculptuur. Op een plaatijzeren voetstuk staan drie grijze betonnen piramidevormen, waaruit een zwanenhals met kop omhoog steekt – alsof de zwanen op het punt staan te ontsnappen aan de piramide, symbool van het rationele denken. Poëtische bevlogenheid en een romantisch gevoel zijn kenmerken in het hele oeuvre van Gudmundsson, waarmee hij zich onderscheidt van collega-kunstenaars, vanaf zijn Fluxus-periode in de jaren 60 tot nu. Daarbij speelt de herkomst van de kunstenaar, met het IJslandse landschap en de sfeer van sprookjes en sagen, een belangrijke rol. ‘Ik ben erg gehecht aan de transformatie van gevoel tot materie. Een goed kunstwerk is een vingerafdruk van de ziel.’