Five o'Clock

Vorm en uitvoering maken dit theeservies tot een zuiver voorbeeld van een Bauhausproduct. De vormen zijn helder en te herleiden tot geometrische grondvormen. Zo is het melkkannetje gebaseerd op een cilinder. En de knopjes hebben de vorm van een omgekeerde kegel. Er is nagedacht over het gebruik. De tuit van de theepot is geprononceerd zodat hij goed schenkt; de oren van de pot en kopjes zijn hoog opgetrokken. De uitvoering in eenvoudig wit is al even elementair. Marguerite Friedlaender kreeg haar opleiding aan het Bauhaus in Weimar. In tegenstelling tot de meer op techniek georiënteerde koers die Gropius na 1925 met de school inzette, bleef zij haar leven lang een voorvechtster van het handwerk en de band tussen ambacht en kunst. Tot 1933, het jaar waarin zij naar Nederland uitweek, ontwierp zij serviezen voor de Duitse porseleinindustrie. Five o’Clock borduurt daar op voort. Het is ontworpen in opdracht van de Nederlandse regering voor de internationale tentoonstelling ‘Kunst en Techniek’ in Parijs. Daar werd het bekroond met de ‘Grand Prix’. Het model is niet in productie genomen.