Fonteindoek met ketting-satijnstrepen (dessinnr. 417)

Een theedoek in wit, groen, geel en zwart, in een simpel streeppatroon. Vandaag de dag misschien niet meer zo opzienbarend, maar in het interbellum een noviteit voor het Nederlandse huishouden. Het damesblad De vrouw en haar huis jubelde in 1937: ‘Waarlijk, het is aan deze kunstnijvere gelukt aan onze thee-, glas-, fontein- en badhanddoeken een fleuriger, wij zouden willen zeggen een modern cachet te geven’. Oud Bauhaus-leerlinge Kitty van der Mijll Dekker was in 1935 door de linnenfabriek Van Dissel aangetrokken om het huishoudtextiel vorm te geven. Sierkunstenaar Chris Lebeau deed dit sinds het begin van die eeuw al voor het tafellinnen. Waar hij werkte met figuratieve vormen hield Van der Mijll Dekker het strikt bij de geometrie. Door te variëren in weefwijzen (bindingen) en kleuren ontstond een eindeloos scala aan patronen, vele malen interessanter dan het geijkte rode of blauwe blokje. Daarnaast lette zij erop dat de doeken kleurecht, goed wasbaar en slijtvast waren. De droom van iedere huisvrouw ……