12 mei 2011

Tijd
12 mei 2011, 17.30 tot 19.30
Toegang
Noodzakelijk. Stuur een email naar reservations@stedelijk.nl met uw volledige naam, email-adres, telefoonnummer en de datum waarop het programma plaatsvindt dat u wilt bezoeken.

Locatie: Smart Project Space, Auditorium Arie Biemondstraat 111, Amsterdam
Voertaal: Engels
Toegang: Gratis met geldig toegangsbewijs van het museum
Reserveren: Verplicht

Morgan Fisher is een Amerikaanse filmmaker, kunstenaar, schrijver en docent. Hij staat bekend om zijn unieke avant-gardefilms die consequent vraagtekens zetten bij de definitie van ‘film’ als zodanig. Videomaker/schrijver Jim Supanick zei het volgende over het werk van Morgan Fisher:

‘Over het geheel genomen vormen de films van Fisher een dienstingang, verborgen achter het bordje “Hollywood”, die toegang geeft tot de gangen die voeren langs de filmlabs, geluidspodia en kasten met gebruiksartikelen van een immens filmimperium. Afzonderlijk beschouwd zijn het geniepige en genuanceerde raadsels, die ons kennis laten maken met de onzichtbare mensen in dienst van een uitgebreid, imagovormend proces. Onderling zijn de films met elkaar in dialoog en verwijzen ze naar elkaar binnen een intertekstuele kakofonie in de stijl van Borges.’ (in: “Rules of Engagement: Morgan Fisher’s cinema of refusal and reflexivity”, weblog)

Tijdens deze Talking Film-avond, gepresenteerd in Smart Project Space in Amsterdam, wordt de laatste 16mm film () (2003) van Fisher vertoond, samen met twee videowerken uit de collectie van het Stedelijk Museum en begeleid door een gesprek tussen Fisher en Eric de Bruyn (Universiteit Leiden). De werken zijn door de kunstenaar en de interviewer gezamenlijk geselecteerd en vormen elk een aanvulling én een kritische blik op het werk van Fisher, dat tijdens dit evenement is tentoongesteld.

Talking Film @ TS2 – Morgan Fisher wordt mogelijk gemaakt door Smart Project Space, Amsterdam. 

Biografieën

Eric de Bruyn doceert hedendaagse kunst en mediatheorie aan de Universiteit van Leiden. Hij rondt momenteel een boek af over filmische praktijken in het postminimalisme met de titel Film as Anomaly. Onder zijn recente en toekomstige publicaties: ’Constellations: On Josiah McElheny’s Island Universe’, in: Josiah McElheny, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid 2009; ‘A Show of Hands: Richard Serra’s Films’, in: Kinematographische Räume. Filmische Ästhetik in Kunstinstallationen und inszenierter Fotografie, Wilhelm Fink Verlag, München (verwacht) en ‘’Being Then within a Context of Revolution: Six Notes on Two Films by Lawrence Weiner’, in: Film Avantgarde Biopolitik, Schlebrügge, Wenen, 2009.

Morgan Fisher studeerde van 1960 tot 1964 aan de universiteit van Harvard, hoofdvak kunstgeschiedenis, en was in 1964-1965 student aan de University of Southern California. Fisher rondde zijn universitaire studie af aan de filmschool van UCLA (1965-1966). De academische ambities van Morgan Fisher zijn uniek, zeker gezien zijn tijdgenoten, die als aanhangers van de opkomende avant-garde beweging van de jaren 60 de universiteit meden of zelfs verafschuwden. Het lijkt erop dat voor Fisher de ommezwaai naar de kunsten eerder een gevolg was van het wetenschappelijk gebrek aan respect voor de grenzen van de theoretische universitaire dwangbuis. De vroege films van Fisher, The Director and His Actor Look at Footage Showing Preparations for an Unmade Film (1968) en Phi Phenomenon (1968), werden vertoond op de filmfestivals aan het St. Lawrence College en het Maryland Institute College of Art in Baltimore. Tegen 1974 maakte Fisher nog acht films, een intensieve creatieve periode die het begin vormde van zijn reputatie. Vervolgens maakte hij een tijdlang filminstallaties voor films, met onder meer: Southern Exposure (1977), North Light (1979), Passing Time (1979) en Color and Balance (1980). In 1984 rondde Morgan Fisher de productie af van zijn langste en meest gewaardeerde film Standard Gauge (16mm, 35 min.), een autobiografische film en een verkennning van Fishers werk als editor in de filmbranche. Eind jaren 90 verbreedde Morgan Fisher zijn artistieke ontwikkeling en breidde zijn werkterrein uit naar schilderen, tekenen en ruimtelijke installaties. Negentien jaar later keerde hij terug naar het filmmedium met het ongelofelijke ( ) (21 min., Parenthesis, 2003), een fil die lovend werd ontvangen op het Film Festival Rotterdam en de Whitney Biënnale 2004. Geheel bestaand uit insert shots verschilt ( ) verschilt nogal van de eerdere werken. Morgan Fisher talrijke solo-exposities op zijn naam staan, waaronder meest recent: Standard Gauge: Film Works by Morgan Fisher in het Whitney Museum of American Art (2005), Edge and Corner paintings bij de Adamski Gallery for Contemporary Art (2005), The Films by Morgan Fisher in Tate Modern (2005), To See Seeing bij de Neuer Aachener Kunstverein, Aken (2002), China Art Objects Galleries. (2002), Pacific Title and Art Studio in de China Art Objects Galleries (2002), Color Balance (reconstructie in 16mm van een in 1980 gemaakte filminstallatie) in Galerie Daniel Buchholz (2002), Kunstverein in Hamburg. (2000), The Italian Paintings in het Los Angeles County Museum of Art (2000).